Pracownicze koszty uzyskania w rozliczeniu rocznym – problemy praktyczne

W pewnych przypadkach można uwzględnić w rozliczeniu rocznym wyższe kwoty, niż stosowane przez pracodawcę przy obliczaniu zaliczek na podatek w trakcie roku, np. w sytuacji, w której zryczałtowane koszty wynikające z przepisów ustawy są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej. Ponadto, w przypadku, gdy pracodawca obliczając zaliczki uwzględnił niższe koszty niż przysługujące w konkretnej sytuacji pracownika, pracownik ma prawo w rozliczeniu rocznym przyjąć koszty wynikające z przepisów. Najczęściej wystąpi przypadek, w którym pracownik nie złożył pracodawcy wniosku o zastosowanie wyższych kosztów uzyskania, oświadczając iż jego miejsce stałego lub czasowego zamieszkania znajduje się poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy.

 

Od 1 stycznia 2020 r. koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, zgodnie ze zmienianym art. 22 ust. 2 ustawy o PIT:

  1. wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
  2. nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
  3. wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł - w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
  4. nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Podsumowując:

Okres

Koszty pracownicze

Miesięczne

(jednoetatowcy, miejscowi)

250 zł

Miesięczne

(jednoetatowcy, dojeżdżający)

300 zł

Roczne

(jednoetatowcy, miejscowi)

3000 zł

Roczne

(jednoetatowcy, dojeżdżający)

3600 zł

Roczne

(wieloetatowcy, miejscowi)

4500 zł

Roczne

(wieloetatowcy, dojeżdżający)

5400 zł

 

Przypadki, w których pracodawca błędnie nie uwzględnia należnych pracowniczych kosztów uzyskania przychodów

 

Czasami zdarza się, że pracodawca nie uwzględnił wszystkich kosztów uzyskania przychodów. Dzieje się tak np. wtedy, gdy pracownik nie był w danym miesiącu ani jednego dnia w pracy, a mimo to uzyskał w tym miesiącu przychód ze stosunku pracy.

Przykład

Pan Jan w kwietniu rozchorował się, i od 29 kwietnia przebywa na zwolnieniu. Za maj zostało mu wypłacone wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy. Ponieważ jest to wynagrodzenie ze stosunku pracy, należy również uwzględnić koszty uzyskania przychodu.

Podobna sytuacja wystąpi wtedy, kiedy pracownik nie będzie ani jednego dnia w pracy, a za część miesiąca zostanie mu wypłacone wynagrodzenie za czas niezdolności, a następnie zasiłek chorobowy. W tym przypadku pracownik również uzyskuje wynagrodzenie ze stosunku pracy, i należy uwzględnić przy obliczaniu zaliczki koszt uzyskania przychodu.

Gdyby pracownik za cały miesiąc otrzymał wyłącznie zasiłek chorobowy, który nie jest wynagrodzeniem ze stosunku pracy, za ten miesiąc kosztów uzyskania przychodów nie uwzględnia się. Sytuacja zmieniłaby się, gdyby mimo choroby i całomiesięcznej nieobecności finansowanej zasiłkiem chorobowym pracownik otrzymał wynagrodzenie ze stosunku pracy (np. premię okresową czy nagrodę). Ponieważ otrzymał wynagrodzenie ze stosunku pracy, koszty uzyskania należy uwzględnić.

 

 

Praca przez kilka miesięcy w roku i koszty uzyskania

 

Pytanie: Byłem zatrudniony w 2022 roku przez 7 miesięcy. Przez pozostałą część roku nie pracowałem. Czy w rozliczeniu rocznym mogę uwzględnić pracownicze koszty uzyskania w pełnej wysokości (tzn. 3000 zł)?

Niestety nie. Art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi bowiem, że:

" 2. Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1) wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz
pracy nakładczej;"

Oznacza to, że w rozliczeniu rocznym można uwzględnić koszty uzyskania w maksymalnej wysokości stanowiącej iloczyn liczby miesięcy, w których pozostawał Pan w stosunku pracy i miesięcznej kwoty kosztów (oczywiście, jeżeli nie zachodzą przesłanki do uwzględnienia kosztów faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi).

 

Praca na dwie umowy w jednej firmie i pracownicze koszty uzyskania

 

Pytanie: Zatrudniamy pracownika, z którym mamy zamiar podpisać drugą umowę o pracę (z zakresem obowiązków innym niż ujęty w pierwszej umowie). Czy powinniśmy, obliczając zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, uwzględniać pracownicze koszty uzyskania w podwójnej wysokości, mimo, iż łączna suma obliczonych w ten sposób kosztów uzyskania przychodów przekroczy roczny limit? Czy pracownik w rozliczeniu rocznym będzie mógł uwzględnić podwyższony limit kosztów w wysokości 5400 zł? (mieszka poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy).

Odpowiedź na oba pytania jest twierdząca, przy założeniu, że pracownik ma miejsce stałego lub czasowego zamieszkania poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i przy spełnieniu warunku, że pracownik nie uzyskiwał dodatku za rozłąkę lub nie otrzymywał zwrotu kosztów dojazdu (z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu).

 

Pracownik na zwolnieniu i koszty uzyskania przychodów

 

Pytanie: Wypełniam pracownikowi PIT-11 i mam wątpliwość, czy dobrze obliczyłem mu w trakcie roku zaliczkę na podatek. W jednym z miesięcy pracownik przebywał cały miesiąc na zwolnieniu lekarskim - wypłaciłem mu za ten czas wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy. Czy w takim miesiącu powinienem uwzględnić koszt uzyskania, czy też nie?

Pytanie tak naprawdę brzmi - czy pracownik osiągnął w danym miesiącu wynagrodzenie ze stosunku pracy?

Art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Kwoty, jakie pracownik otrzymuje za czas niezdolności do pracy wynikają z Kodeksu pracy, który stanowi, że za czas choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającą łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego - pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu.

Nie ma więc wątpliwości, że otrzymane przez pracownika pieniądze, mimo iż nie był on ani jednego dnia w pracy, są wynagrodzeniem wynikającym ze stosunku pracy. A to powoduje, że należy przy obliczeniu jego wysokości uwzględnić pracownicze koszty uzyskania przychodów.

Nie należy mylić wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy (finansowanym przez pracodawcę) z zasiłkiem chorobowym finansowanym przez ZUS ze środków pochodzących z ubezpieczenia chorobowego. Jeżeli pracownik przebywa przez pełny miesiąc na zwolnieniu lekarskim i za ten okres otrzymuje zasiłek chorobowy, przy obliczaniu wysokości zasiłku do wypłaty kosztów uzyskania nie uwzględnia się. Jeśli jednak oprócz zasiłku pracownik otrzyma jakieś inne wynagrodzenie ze stosunku pracy (np. nagrodę lub premię za poprzednie okresy), to przy obliczaniu tego wynagrodzenia należy uwzględnić koszty uzyskania przychodów.

 

Pracownicze koszty uzyskania – inne wątpliwości

 

Pytanie: Podatnik dojeżdżał do miejscowości, w której znajduje się jego miejsce pracy, korzystając z komunikacji autobusowej. Co miesiąc kupował bilet miesięczny za kwotę 320 zł. Bilet był wystawiony na nazwisko podatnika. Czy może odliczyć koszt biletu?

W takim przypadku pracownik ma prawo zwiększyć koszty uzyskania do kwoty, którą rzeczywiście przeznaczył na bilety. Podatnik powinien gromadzić wszystkie bilety, bowiem to one stanowią dowód poniesienia wydatku i ich posiadanie jest warunkiem niezbędnym do skorzystania z możliwości zwiększenia kwoty kosztów.

Pytanie: Podatnik pracował na 1/4 etatu w trzech zakładach pracy. W każdym potrącano mu ustawowe koszty uzyskania przychodów w wysokości 250 zł miesięcznie. Czy podatnik w zeznaniu rocznym może wykazać sumę kosztów uzyskania, wykazanych przez wszystkich pracodawców w informacji PIT-11?

Nie będzie to postępowanie prawidłowe. Jeżeli podatnik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego zakładu pracy - koszty uzyskania nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskiwał przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku pracy (stosunków pokrewnych), lub 5400 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskiwał przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika było położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskiwał dodatku za rozłąkę lub nie otrzymywał zwrotu kosztów dojazdu (z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu).

Pytanie: Pracownik pracował przez pierwszą połowę roku w zakładzie pracy, do którego dojeżdżał z innej miejscowości. Potem przeprowadził się do miejscowości, w której pracował. W pierwszej połowie roku korzystał z komunikacji autobusowej, a przejazdy odbywał na podstawie imiennego biletu miesięcznego, za który płacił ok. 350 zł miesięcznie. Czy w rozliczeniu rocznym może rozliczyć część kosztów według faktycznych wydatków, a część według normy ustawowej?

W opisanym powyżej przypadku pracownik musi wybrać albo koszty faktycznie poniesione, albo w wysokości wynikającej z norm ustawowych. Ponieważ za 6 miesięcy pracownik będzie do obliczeń stosował normę miesięczną 300 zł, i za sześć miesięcy normę 250 zł, korzystniej jest przyjąć wariant uwzględniający koszty faktycznie poniesione.

 

Redakcja podatki.biz

 

Wszystkie artykuły z tego działu »

WASZE KOMENTARZE (0)

Dodaj nowy komentarz

komentarz:
podpis:
 

Drodzy Użytkownicy podatki.biz. Choć czytamy uważnie Wasze komentarze, nie odpowiadamy na pytania w kwestiach szczegółowych. Zadając je, kierujecie je nie do nas, a do innych Użytkowników podatki.biz. Jeżeli chcecie wyjaśnić lub rozwiązać jakiś problem, zachęcamy do skorzystania z naszego forum dyskusyjnego - www.podatki.biz/forum

Zespół podatki.biz

Napisz komentarz...