Koszty pośrednio i bezpośrednio związane z przychodami

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosząc się do kwestii ich potrącenia w ramach kosztów uzyskania przychodów, odrębnie traktuje koszty bezpośrednie oraz koszty pośrednie.

Co prawda ustawa nie zawiera definicji kosztów bezpośrednich oraz pośrednich, jednakże możemy wskazać, że w przypadku tych pierwszych istnieje możliwość bezpośredniego przypisania ich do konkretnego przychodu (np. koszt zakupu towaru przeznaczonego do dalszej odsprzedaży), zaś te drugie służą ogólnej działalności przedsiębiorstwa i nie jest możliwe ich dokładnie przyporządkowanie do danego przychodu (np. koszt obsługi księgowej).

Z wyjaśnień organów podatkowych

(...)

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje dwie kategorie kosztów:

1. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
2. koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, czyli takie których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Ww. ustawa nie definiuje pojęć „koszty bezpośrednio związane z przychodami” oraz „koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami”. Jednakże sens tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło/wpłynie bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu.

Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, są koszty związane z jego funkcjonowaniem.

(...)

W zakresie kosztów bezpośrednich należy wskazać, że co do zasady są one potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Zasada ta ma zastosowanie do kosztów poniesionych:

1. w latach poprzedzających rok podatkowy,
2. w roku podatkowym,
3. po zakończeniu roku podatkowego do dnia:

   • sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

   • złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego.

W przypadków kosztów bezpośrednich poniesionych po ww terminach przyjęto zasadę zgodnie z którą są one potrącane w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 22 ust. 5-5b ustawy PIT).

Jeżeli chodzi natomiast o koszty pośrednie to należy kierować się regulacjami zawartymi w art. 22 ust. 5c-5d ustawy PIT.

Z przepisów tych wynika, że koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle powyższego możemy zatem wskazać, że zasady ogólne stanowią, iż potrącenie kosztów bezpośrednich związane jest z uzyskaniem odpowiadającego im przychodu, natomiast potrącenie kosztów pośrednich związane jest z datą ich poniesienia.

Marcin Sądej, Redakcja podatki.biz

Hasła tematyczne: koszty uzyskania przychodów, koszty bezpośrednie, koszty pośrednie