Firmowy samochód używany tylko prywatnie. Czy można odliczyć VAT?

Pytanie: W 2014 r. Wnioskodawca kupił samochód ciężarowy X. Od zakupu został odliczony VAT. W 2014 r. auto zostało przerobione i zarejestrowane jako auto osobowe. X pozostał na stanie firmy Wnioskodawcy. Obecnie samochód używany jest do celów prywatnych, to jest w promieniu kilkunastu kilometrów. Czy można odliczyć podatek VAT od kosztów eksploatacji auta używanego wyłącznie dla celów prywatnych - nie związanych z działalnością gospodarczą?

 

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia - brak daty sporządzenia wniosku (data wpływu 25 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 grudnia 2018 r. (data wpływu 3 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od kosztów eksploatacji auta - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od kosztów eksploatacji auta. Wniosek uzupełniono w dniu 3 stycznia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2014 r. Wnioskodawca kupił samochód ciężarowy X. Od zakupu został odliczony VAT. W 2014 r. auto zostało przerobione i zarejestrowane jako auto osobowe. X pozostał na stanie firmy Wnioskodawcy. Od ponad dwudziestu lat Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako firma jednoosobowa. Ponieważ X ma obecnie przebieg ponad 240 tys. km., a w 2014 r. ponad 250 tys. km., do celów prowadzonej działalności Wnioskodawca używa auto prywatne (koszt jego eksploatacji nie jest kosztem działalności gospodarczej). Stan techniczny silnika X nie gwarantuje poprawnej pracy, pewnego podróżowania - auto wymaga remontu kapitalnego (przy wartości auta kilka tysięcy naprawa jest nieopłacalna).

X używany jest do celów prywatnych, to jest w promieniu kilkunastu kilometrów.

Auto uczestniczyło w kolizji. Ubezpieczyciel sprawcy domaga się, ażeby VAT od naprawy X odliczyć od kosztów działalności firmy Wnioskodawcy. Uzasadnia, że ponieważ auto jest na stanie firmy, to Wnioskodawca ma obowiązek odliczyć VAT chociaż auto nie jest używane dla celów działalności gospodarczej. Ponadto ubezpieczyciel Wnioskodawcy (…). od czasu, gdy auto przestało być autem ciężarowym traktuje auto jako samochód prywatny i pobiera opłaty z VAT (poprzednio netto).

W piśmie z dnia 31 grudnia 2018 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Wnioskodawca wskazał, że X został zakupiony w marcu 2004 r. jako auto ciężarowe, co pozwoliło na odliczenie 100% podatku VAT. W 2014 r. auto zostało przerejestrowane jako auto osobowe. Przebieg auta znacznie przekraczał dwieście tysięcy kilometrów, a silnik wymagał remontu kapitalnego (nie gwarantował pewnej jazdy). W konsekwencji auto nie było (i obecnie nie jest) używane dla celów działalności gospodarczej (dla celów działalności gospodarczej jest używany samochód prywatny - koszty którego nie są kosztami działalności). W lipcu 2015 r. w X uderzył inny samochód. Naprawę dokonał zakład autoryzowany, który rozliczył się bezpośrednio z ubezpieczycielem Wnioskodawcy (…), który obciążył kosztami naprawy ubezpieczyciela sprawcy. Ponieważ auto nie było używane dla celów działalności gospodarczej (chociaż było środkiem trwałym mojej firmy) dlatego Wnioskodawca zadeklarował, że nie może odliczyć podatku VAT od naprawy (uważał, że podatek VAT można odliczać tylko od kosztów eksploatacji auta używanego dla celów działalności gospodarczej lub działalności gospodarczej i prywatnej). W 2018 r. Wnioskodawca dowiedział się, że ubezpieczyciel sprawcy odmawia (…) zapłaty podatku VAT. Jego zdaniem firma Wnioskodawcy powinna odliczyć VAT chociaż auto nie jest używane dla celów działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy można odliczyć podatek VAT od kosztów eksploatacji auta (X) używanego wyłącznie dla celów prywatnych - nie związanych z działalnością gospodarczą?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie można odliczać VAT od eksploatacji samochodu używanego wyłącznie dla celów prywatnych - nie związanych z działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

  1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
  2. należnego z tytułu:
    1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
    2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
    3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
  3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
  4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1990, z późn. zm.) użyte w ustawie określenie pojazd samochodowy oznacza pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym samochód osobowy oznacza - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy - do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

  1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
  2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową inne niż wymienione w pkt 3;
  3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jak stanowi art. 86a ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

  1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
    1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
    2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
  2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

  1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
  2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalności np. do celów prywatnych. Przy czym przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w marcu 2004 r. kupił samochód ciężarowy X. Od zakupu został w 100% odliczony VAT. W 2014 r. auto zostało przerobione i zarejestrowane jako auto osobowe. X pozostał na stanie firmy Wnioskodawcy. Od ponad dwudziestu lat Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako firma jednoosobowa. Ponieważ, X ma obecnie przebieg ponad 240 tys. km., a w 2014 r. ponad 250 tys. km., do celów prowadzonej działalności Wnioskodawca używa auto prywatne (koszt jego eksploatacji nie jest kosztem działalności gospodarczej). Stan techniczny silnika X nie gwarantuje poprawnej pracy, pewnego podróżowania - auto wymaga remontu kapitalnego (przy wartości auta kilka tysięcy naprawa jest nieopłacalna). X używany jest do celów prywatnych, to jest w promieniu kilkunastu kilometrów. Auto uczestniczyło w kolizji. Ubezpieczyciel sprawcy domaga się, ażeby VAT od naprawy X odliczyć od kosztów działalności firmy Wnioskodawcy. Uzasadnia, że ponieważ auto jest na stanie firmy, to Wnioskodawca ma obowiązek odliczyć VAT chociaż auto nie jest używane dla celów działalności gospodarczej. Ponadto ubezpieczyciel Wnioskodawcy od czasu gdy auto przestało być autem ciężarowym traktuje auto jako samochód prywatny i pobiera opłaty z VAT (poprzednio netto).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stwierdzenia, czy możne on odliczyć podatek VAT od kosztów eksploatacji auta (X) używanego wyłącznie dla celów prywatnych - nie związanych z działalnością gospodarczą.

Aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy - należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników - do ich celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, wytworzeniu lub imporcie tych towarów lub ich części składowych.

Z kolei, analizując treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy - należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy przy tym, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 8 ust. 5 ustawy, przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

  1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
  2. nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich w używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Jak wskazano powyżej podstawową zasadą - wyrażoną w art. 86a ust. 1 ustawy - jest ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku związanego z nabyciem i użytkowaniem pojazdu samochodowego zdefiniowanego w art. 2 pkt 34 ustawy. Po spełnieniu dodatkowych warunków istnieje jednak możliwość odliczenia podatku w pełnej wysokości. Dotyczy to sytuacji gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Jak wynika z opisu sprawy, auto zakupione na potrzeby działalności gospodarczej i stanowiące środek trwały w firmie Wnioskodawcy, wykorzystuje on do celów prywatnych. Z przywołanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika, że użycie towaru (w tym przypadku samochodu) stanowiącego część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym do celów osobistych podatnika, w przypadku gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od nabycia tego towaru należy uznać za odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu. W przedmiotowej sprawie od nabycia auta Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, a zatem użycie auta na cele osobiste winien on opodatkować podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że w analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania wyłączenie od opodatkowania, o którym mowa w art. 8 ust. 5 ustawy, ponieważ - jak wskazano w opisie sprawy - z tytułu nabycia pojazdu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości, a nie w całości lub części w oparciu o przepis art. 86a ust. 1 ustawy.

Z przywołanych wyżej przepisów art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług, które są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jak wskazano wyżej kwestie dotyczące odliczenia VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, są w sposób szczególny uregulowane w art. 86a ustawy, z którego wynika, że - co do zasady - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, stanowi 50% kwoty podatku.

W omawianym przypadku - jak wyjaśniono wyżej - użycie pojazdu przez Wnioskodawcę do celów osobistych jest czynnością opodatkowaną VAT. Konsekwentnie wydatki eksploatacyjne ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z tym pojazdem mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Tym samym w analizowanej sprawie, w odniesieniu do prawa do odliczenia od ww. wydatków znajdzie zastosowanie art. 86a ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy - w myśl art. 86a ust. 1 ustawy - Wnioskodawcy przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku VAT od kosztów eksploatacji auta (X).

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

(Interpretacja indywidualna z 31 stycznia 2019 r., sygn. 0112-KDIL2-3.4012.573.2018.2.AS - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej)

Wytłuszczenia - red.

 

Wszystkie artykuły z tego działu »

WASZE KOMENTARZE (0)

Dodaj nowy komentarz

komentarz:
podpis:
 

Drodzy Użytkownicy podatki.biz. Choć czytamy uważnie Wasze komentarze, nie odpowiadamy na pytania w kwestiach szczegółowych. Zadając je, kierujecie je nie do nas, a do innych Użytkowników podatki.biz. Jeżeli chcecie wyjaśnić lub rozwiązać jakiś problem, zachęcamy do skorzystania z naszego forum dyskusyjnego - www.podatki.biz/forum

Zespół podatki.biz

Napisz komentarz...