Ustalając dla celów podatku od nieruchomości, powierzchnię użytkową kondygnacji mierzoną po wewnętrznej długości ścian, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych, organ powinien mieć na względzie wysokość w świetle poszczególnych części tejże kondygnacji a nie wysokość w świetle całego pomieszczenia - orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Melezini, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 października 2018 r. sprawy ze skargi "B." Sp. z o.o. w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości w zakresie opodatkowania budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej za lata 2012-2017 oraz stwierdzenia nadpłaty w tym podatku za wymienione lata oddala skargę.

UZASADNIENIE

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1."B." sp. z o. o. z siedzibą w B. (zwana dalej "Spółką, Wnioskodawcą") w dniu [...] czerwca 2017 r. złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości wraz z korektami deklaracji na podatek od nieruchomości za lata 2012 – maj 2017, wskazując łączną kwotę nadpłaty za ww. lata w wysokości 281.461,00 zł. Następnie, w toku postępowania, Spółka zweryfikowała swoje żądanie, składając kolejne korekty za wyżej wymienione lata oczekując wyższej nadpłaty tj. w łącznej kwocie 281.677,00 zł.

Podstawą żądania nadpłaty było dokonanie pomiarów architektonicznych powierzchni użytkowej poziomu - 3,3 m oraz - 3,1 m obiektu należącego do Wnioskodawcy. Ww. pomiary wykazały, że w okresie od 2012 r. do maja 2017 r. powierzchnia użytkowa budynków deklarowana do opodatkowania podatkiem od nieruchomości była większa niż rzeczywista powierzchnia użytkowa. Wskazano na dwie kwestie: 1) zadeklarowanie 100 % powierzchni pomieszczeń mających wysokość w świetle pomiędzy 1,40 a 2,20 m; 2) deklarowanie do opodatkowania powierzchni holi klatek schodowych - 222,75 m2 także na poziomie - 3,1 m oraz - 3,3 m w obiekcie należącym do Wnioskodawcy. Spółka podała, że hol klatki schodowej jest bezsprzecznie częścią pomieszczenia, w którym znajdują się schody, a więc jest to część klatki schodowej, o której mowa w art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Ponadto Spółka wskazała, że pomiary architektoniczne wykazały, że powierzchnia pomieszczeń, która winna być wykazana do opodatkowania faktycznie jest większa od dotychczas deklarowanej o 10,11 m2, czyli powstała z tego tytułu niedopłata w podatku od nieruchomości za ww. lata w łącznej kwocie 1.215,79 zł. Łączna różnica, już po wyjaśnieniu z dnia [...] września 2017 r. wynosi 2.342,30 m2, czyli od tej kwoty nadpłata za wszystkie lata, zdaniem Spółki, wynosi 281 677,00 zł.

2. W wyniku przeprowadzonego postępowania, w tym przeprowadzenia - po wezwaniu Spółki do dostarczenia odpowiednich w sprawie materiałów i wyjaśnień - oględzin nieruchomości Spółki w dniu [...] sierpnia 2017 r. i dokonaniu pomiarów pomieszczeń, Prezydent Miasta B. decyzją z dnia [...] września 2017 r., nr [...] określił wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości względem budynków za poszczególne lata, odmówił stwierdzenia nadpłaty w żądanej wysokości oraz stwierdził nadpłatę w mniejszej wysokości za poszczególne lata od 2012 r. do maja 2017 r.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że strona skarżąca błędnie wyłączyła z podstawy opodatkowania pomieszczeń o wysokości powyżej 2,20 m całą powierzchnię użytkową pomieszczeń, w których występowały belki podstropowe znajdujące się na wysokości poniżej 2,20 m i ujęła do opodatkowania tylko 50 % powierzchni tych pomieszczeń, wskazując, iż są to pomieszczenia w całości poniżej 2,20 m wysokości. Organ l instancji wyjaśniając swoje stanowisko powołał się na art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w którym zawarta jest definicja powierzchni użytkowej budynku oraz na sformułowanie użyte w art. 4 ust. 2 ustawy, że powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50 %, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m - powierzchnię tę pomija się. Zdaniem organu, skoro z ww. przepisu jednoznacznie wynika możliwość zaliczenia do powierzchni użytkowej części pomieszczenia (kondygnacji), to oznacza, że istnieje możliwość osobnego wyliczenia części powierzchni ograniczonej płaszczyzną stropu, a osobno części ograniczonej belkami konstrukcyjnymi. Powyższe przemawia za tym, że belki stropowe (inne elementy konstrukcyjne stropu) nie obniżają wysokości w świetle całego pomieszczenia (kondygnacji).

3. Od powyższej decyzji Spółka złożyła odwołanie wnosząc o uchylenie decyzji w zaskarżonej części i orzeczenie co do istoty polegające na określeniu wysokości zobowiązania i stwierdzeniu nadpłaty, wliczając do podstawy opodatkowania budynków powierzchnię poszczególnych pomieszczeń, których wysokość, z uwagi na istnienie belek konstrukcyjnych jest niższa niż 2,20 m, w 50%, a nie w 100% jak to uczynił organ I instancji. Ponadto Spółka wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji przez organ I instancji w trybie art. 226 § 1 o.p. W odwołaniu podniesiono zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj.: art. 4 ust. 1 i ust. 2 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych - przejawiające się w przyjęciu, iż wysokość kondygnacji należy liczyć do podłogi od najwyższego punktu pomieszczenia, co skutkuje uznaniem powierzchni użytkowej, nie w oparciu o wysokość kondygnacji w świetle, lecz na podstawie najwyżej położonego punktu w danym pomieszczeniu, a ponadto przyjęcie nieznanych w ustawie kryteriów kwalifikacji i oceny czy dana powierzchnia da się użytkować, w jakim zakresie obniżenie wysokości w świetle pomieszczenia wpływa na jego funkcjonalne wykorzystanie, podczas gdy ustawodawca nie przewidział takich kryteriów oceny, posługując się pojęciem "w świetle", a nie od podłogi do najwyższego punktu pomieszczenia czy kondygnacji. W uzasadnieniu odwołania Skarżąca podała, że wykładnia i sposób zastosowania przepisów o ustaleniu powierzchni użytkowej przez organ I instancji jest nieprawidłowe, a na poparcie swego stanowiska przywołała orzecznictwo sądów administracyjnych. Skarżąca nie zgodziła się z argumentacją organu, że przepis ustawy dotyczy powierzchni pomieszczeń lub ich części. Nie sposób bowiem, zdaniem strony skarżącej, utożsamiać powierzchni pod zrzutowaną na podłogę belką jako część pomieszczenia.

4. Po rozpatrzeniu odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] kwietnia 2018 r., nr [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu Kolegium podniosło, że materiał dowodowy zebrany przez organ I instancji jest wystarczający do wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Organ odwoławczy wskazał, że organ I instancji wyjaśnił wszystkie wątpliwości odnośnie liczenia powierzchni pomieszczeń budzących zastrzeżenia, tj.: Axminstrery i Farbiarni, Łącznika administracyjnego, Tkalni oraz Przędzalni (pomieszczenia na poziomie -3,3 m i -3,1). Podstawą obliczenia powierzchni spornych pomieszczeń były dane zebrane podczas oględzin, w tym wysokość pomieszczenia "od podłogi do sufitu", wysokość pomieszczenia "od podłogi do belki konstrukcyjnej" oraz liczba belek w pomieszczeniu oraz szerokość belek. Liczba belek została zweryfikowana także z przedłożoną Inwentaryzacją architektoniczną oraz dokumentami technicznymi złożonymi w siedzibie organu I instancji dnia [...] lipca 2017 r. Pozostałe dane, w tym: odległość pomiędzy płaszczyznami wewnętrznych ścian w spornych pomieszczeniach, a także ogólną powierzchnię użytkową pomieszczeń na poziomach -3,3 m i -3,1 m przyjęto z dokumentów przedłożonych przez Skarżącą, tj. w Inwentaryzacji architektonicznej, w tym z rysunków technicznych oraz danych zawartych w tabelach dotyczących powierzchni poszczególnych poziomów. W omawianej sprawie ustalono, że powierzchnia pomieszczeń, gdzie wysokość w świetle wynosi od 1,40 m do 2,20 m (tj. od podłogi do belki konstrukcyjnej) oraz w całości niskie pomieszczenia, tj. Przędzalnia - 53H, 52B, 53L, 53D, Tkalnia - 2A, 1A, 1C, 2E, 1E, 21, łącznie wynosi 316,42 m2. Wartość tę przyjęto do opodatkowania w wysokości 50%, tj. 158,21 plus 2,72 m2 powierzchnia, która nie była sporna i była deklarowana przez Spółkę w deklaracjach, łącznie 160,93 m2. Pozostała część pomieszczeń (od ogólnej części powierzchni użytkowej budynków odjęto powierzchnię pod belkami) zaliczona została do podstawy opodatkowania w 100 % powierzchni.

Ponadto, organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji i Spółki , że wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości w latach 2012 - 2017 podlegają hole klatek schodowych (pow. użytkowa podana przez stronę - 222,72 m2). Kolegium podniosło, że kwestie powierzchni poszczególnych pomieszczeń zostały w pełni wyjaśnione. W piśmie z [...] września 2017 r. Spółka dokonała sprostowania swoich żądań wyjaśniając jednocześnie, że do opodatkowania należy uwzględnić powierzchnię pomieszczeń: Ł.-3.10.1: 38,76 m2; oraz Ł.-3.10.2: powierzchnia pomieszczenia o wysokości powyżej 2,20 m wynosi 25,76 m2, zaś powierzchnia pomieszczenia o wysokości pomiędzy 1,40 m a 2,20 m - 4,70 m2. Organ I instancji przyjął ww. powierzchnie wykazane przez Spółkę, gdyż obliczenia takie były zgodne z interpretacją przepisów prawa podatkowego, tj. art. 4 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Organ odwoławczy nadmienił, że Skarżąca, w piśmie z dnia [...] września 2017 r., wyjaśniła swoje stanowisko odnośnie powierzchni 10,11 m2 (wykazanej we wniosku o stwierdzenie nadpłaty z dnia [...] czerwca 2017 r.) podając, że ta powierzchnia była w korektach omyłkowo podwójnie wykazana. Potwierdzenie braku wątpliwości w zakresie obliczeń powierzchni budynku nastąpiło także w mailu z dnia [...] września 2017 r. oraz w rozmowie telefonicznej [...] września 2017 r. z boku pomieszczenia (notatka służbowa). Pomieszczenie 53M w Przędzalni opodatkowano w pełnej wartości powierzchni użytkowej (jako powyżej wys. 2,20 m gdyż belka 1 na wys. 1,99 m znajduje się z boku pomieszczenia).

Odnosząc się do kwestii wskazanych w piśmie Spółki z [...] września 2017 r., Kolegium wyjaśniło, że pomieszczenia: T.-3.10.5. oraz T.-3.10.11. są pomieszczeniami o wysokości od 1,40 m do 2,20 m w części dotyczącej Tkalni (inna nazwa tych pomieszczeń to nr 5 i 11), ich powierzchnię określono na podstawie dokumentacji przedstawionej przez Skarżącą zgodnie z jej wnioskiem. W zakresie pomieszczenia T.-3/10.6 - znajdującego się na poziomie -3,1 m oraz -3,3 m - przyjęto, że stanowi powierzchnię komunikacyjną i wyłączone zostało przez Spółkę z opodatkowania, co nie było kwestionowane w toku niniejszego postępowania (uzupełnienie zawarte w piśmie organu I instancji z dnia [...] marca 2018 r.).

Ponadto Kolegium podzieliło stanowisko organu I instancji odnośnie zastosowania prawa materialnego, tj. interpretacji przepisu art. 4 ust. 2, w zw. z art. 1a ust. 1 pkt ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w zakresie sposobu obliczania powierzchni użytkowej budynków w sytuacji, gdy w pomieszczeniach znajdują się elementy poniżej sufitu, np. tak jak w tej sprawie belki stopowe.

W ocenie Kolegium, z literalnego brzmienia art. 4 ust 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika...