WSA. Jak ustalić powierzchnię użytkową na potrzeby podatku od nieruchomości

Powierzchnia użytkowa budynku wykazana w ewidencji gruntów i budynków należy do danych bezwzględnie wiążących organ podatkowy przy wymiarze podatku od nieruchomości. W rezultacie tak długo, jak długo zawarte w ewidencji zapisy nie ulegną zmianie, organ podatkowy nie jest władny do przyjęcia innej powierzchni użytkowej na potrzeby wymiaru podatku od nieruchomości.

Prezydent Miasta decyzją, wydaną w wyniku powtórnego rozpoznania sprawy, określił współwłaścicielom hali garażowej wysokość solidarnego zobowiązania w podatku od nieruchomości. Prezydent wyjaśnił, że przedmiotem opodatkowania jest hala garażowa położona w budynku, która stanowi współwłasność osób prawnych i fizycznych. Do organu pierwszej instancji wpłynęła korekta deklaracji na podatek od nieruchomości. W korekcie tej zastosowano stawkę właściwą dla budynków mieszkalnych przy jednoczesnym wykazaniu powierzchni użytkowej lokalu w wysokości 1,40-2,20 m. Korekta została uznana za nieprawidłową co spowodowało konieczność określenia wysokości zobowiązania podatkowego w drodze decyzji.

Prezydent stwierdził, że dla opodatkowanej nieruchomości nie została założona księga wieczysta. Z uwagi na powyższe uznał, że właściwą stawką podatku będzie stawka przewidziana dla budynków mieszkalnych. Wyjaśnił, że pracownicy Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dokonali pomiarów wysokości hali garażowej ustalając, że zasadnicza wysokość kondygnacji hali wynosi ok. 2,68 m. Wysokość hali w miejscu wjazdu do garażu wynosi 2,26 m, w miejscu podciągu pod stropem 2,31 m, pod instalacją wody tryskaczowej 2,10 m, pod instalacją elektryczną 2,07 m, a w miejscu zjazdu między kondygnacjami 2,09 m. Są to jednak miejscowe zaniżenia, które nie mają wpływu na wysokość kondygnacji. Nie obniżają one zasadniczo wysokości kondygnacji hali a jedynie powodują miejscowe obniżenie. W ocenie Prezydenta w przypadku opodatkowanej hali należało przyjąć, że wysokość kondygnacji rozumianej jako odległość między podłożem a najniższym trwałym elementem stropu wynosi 2,68 m. W opodatkowanej nieruchomości nie znajdują się samodzielne, niewyodrębnione lokale. Z uwagi na powyższe uznał, że za podstawę opodatkowania powinna stanowić powierzchnia hali garażowej wraz z przynależnym do niej udziałem w gruncie.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy ww. decyzję. Odwołując się do orzecznictwa SKO stwierdziło, że przy ustalaniu powierzchni użytkowej pomieszczenia (kondygnacji) związany jest danymi wynikającymi z ewidencji gruntów i budynków. W tym kontekście powołało się na art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne. Zgodnie z ewidencją gruntów i budynków oraz treścią księgi wieczystej powierzchnia opodatkowanego lokalu wynosi 1691,10...