Odesłanie do pojęcia obiektu budowlanego w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane oznacza, że sformułowanie normatywne “całość techniczno-użytkowa’’ staje się wyznacznikiem obiektu budowlanego będącego budowlą wraz z instalacjami i urządzeniami. Wprowadzenie tego normatywnego wyrażenia w ramach definicji legalnej obiektu budowlanego wiąże się z koniecznością wskazania sposobu jego rozumienia z zachowaniem reguł wymaganych przy ustalaniu zakresu tego środka normatywnego. Stąd też należy unikać wskazywania takiego sposobu jego rozumienia, który doprowadzi do wyjścia poza obszar przewidziany dla wprowadzonej definicji legalnej obiektu budowlanego z konsekwencjami dla podatkowego ujęcia budowli. Wyrażenie „całość techniczno-użytkowa” powinno być w taki sposób rozumiane aby uwzględniać zarówno związek techniczny, jak i użytkowy pomiędzy poszczególnymi elementami tworzącymi dany obiekt budowlany będący budowlą.

Spółka sp. z o.o. wystąpiła do Burmistrza Miasta i Gminy o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2007-2012 oraz o zwrot nadpłaty. Jednocześnie spółka złożyła korekty deklaracji na podatek od nieruchomości za lata 2007-2012. W argumentacji wniosku spółka podniosła, że w złożonych deklaracjach podatkowych za lata 2007-2012 błędnie wykazała do opodatkowania podatkiem od nieruchomości w kategorii budowli wartość urządzeń stacji redukcyjno-pomiarowych i telemetrii, urządzeń technicznych i pomiarowych, punktów pomiarowych i redukcyjno-pomiarowych. Obiekty te, w ocenie spółki, są urządzeniami technicznymi i nie stanowią budowli, ani urządzeń budowlanych. Ponadto spółka stwierdziła, że błędnie wykazała do opodatkowania, jako budowle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, zieleń i nasadzenia, które nie spełniają definicji obiektu budowlanego.

Burmistrz stwierdził nadpłatę w podatku od nieruchomości za 2010 r. jedynie w części dotyczącej opodatkowania zieleni i nasadzeń oraz podwójnego opodatkowania części środków trwałych. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza.

Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, a następnie do Naczelnego Sądu Administracyjnego:

Zdaniem NSA ustawodawca podatkowy konstruując podatkową definicje budowli w pierwszej kolejności odnosi się do obiektu budowlanego w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, a następnie wprowadza zasadę rozłączności z budynkiem lub obiektem małej architektury, dodając przy tym urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Skoro zatem w regulacji stanowiącej podstawę do podatkowego ujęcia budowli ustawodawca odnosi się do pojęcia obiektu budowlanego w rozumieniu przepisów prawa budowlanego konieczne staje się wskazanie jego kształtu normatywnego. W art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (dalej: p.b.) wskazano, że obiektem budowlanym jest budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Odesłanie w art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: u.p.o.l.) do pojęcia obiektu budowlanego w rozumieniu ustawy Prawo budowlane oznacza, że sformułowanie normatywne “,całość techniczno-użytkowa’’ staje się wyznacznikiem obiektu budowlanego będącego budowlą wraz z instalacjami i urządzeniami. Wprowadzenie tego normatywnego wyrażenia w ramach definicji legalnej obiektu budowlanego wiąże się z koniecznością wskazania sposobu jego rozumienia z zachowaniem reguł wymaganych przy ustalaniu zakresu tego środka n...