Składki ZUS: Karnet sportowy finansowany przez pracodawcę

Wartość otrzymanego świadczenia w postaci dofinansowania do karnetów sportowych nie stanowi podstawy wymiaru składek ZUS w przypadku gdy pracownicy częściowo zapłacą za karnety sportowe, a pozostałą ich część sfinansuje pracodawca ze środków obrotowych, oraz dofinansowanie do tych karnetów wynika z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu. Tak uznał Zakład Ubezpieczeń Społecznych w interpretacji indywidualnej.

We wniosku o interpretację przedsiębiorca wskazał, iż zamierza przekazać pracownikom karnety sportowe. lch zakup dofinansuje ze środków obrotowych. Pracownicy partycypują w kosztach zakupu i pracownikowi w liście płac zostanie potrącona kwota stanowiąca częściową wartość karnetu. Zasady dofinansowania zakupionych karnetów sportowych zostaną ujęte w regulaminie pracy. Przedsiębiorca jest zdania, że kwota stanowiąca dofinansowanie do zakupionych karnetów sportowych dla pracowników nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Jak stwierdził we wniosku przedsiębiorca, generalnie więc wartość pieniężną karnetów sportowych sfinansowanych ze środków obrotowych zakładu pracy, uwzględnia się w podstawie wymiaru składek ZUS. Jednak wartość otrzymanego świadczenia w postaci dofinansowania do karnetów nie stanowi podstawy wymiaru składek ZUS, zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, w przypadku gdy:

• pracownicy częściowo zapłacą za karnety sportowe, a pozostałą ich część sfinansuje pracodawca ze środków obrotowych, oraz
• dofinansowanie do tych karnetów wynika z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał stanowisko przedsiębiorcy za prawidłowe:

Zagadnienia dotyczące obowiązku opłacania i ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe(t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1949).

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 powołanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Powołane wyżej rozporządzenie, wśród przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek wskazuje w § 2 ust. 1 pkt 26) na korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że aby świadczenie (korzyść) stanowiące przychód pracownika nie rodziło obowiązku opłacania składek - powinno zostać przyznane pracownikowi na mocy postanowień obowiązującego u pracodawcy układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a także przybrać formę niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usługi). W świetle powyższego, składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystanie z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością.

Z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że przedsiębiorca zamierza umożliwić pracownikom korzystanie z karnetów sportowych za częściową odpłatnością. Pracownik będzie pokrywał część opłaty za karnet sportowy, a pozostałą kwotę będzie finansował przedsiębiorca. Uprawnienie pracowników do zakupu karnetu po cenie niższej niż detaliczna będzie wynikać z regulaminu pracy obowiązującego u przedsiębiorcy, a pracownik w związku z dofinansowaniem dokonywanym przez pracodawcę uzyska przychód ze stosunku pracy. Wobec powyższego, finansowana przez przedsiębiorcę część opłaty za karnet sportowy nie będzie stanowiła, na mocy wskazanego § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko przedsiębiorcy w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy finansowanej przez niego części opłaty za karnet sportowy pracowników - uznać należy za prawidłowe.

(Interpretacja indywidualna z 10 maja 2021 r., sygn. WPI/200000/43/360/2021 (Decyzja nr 360/2021) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie)

Redakcja podatki.biz