Limit umów na czas określony

Przepisy Kodeksu pracy wprowadzają ograniczenie w zakresie liczby i czasu trwania kolejnych umów na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy. 

Zgodnie z art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

Uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uważa się za zawarcie, od dnia następującego po dniu, w którym miało nastąpić jej rozwiązanie, nowej umowy o pracę na czas określony.

Jeżeli okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony przekroczy 33 miesiące lub jeżeli liczba zawartych umów przekroczy trzy, uważa się, że pracownik, odpowiednio od dnia następującego po upływie ww. okresu lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Przykład:
Pracodawca zawarł z pracownikiem umowę o pracę na czas określony na 6 miesięcy, następnie drugą i trzecią umowę - i kolejną na okres 6 miesięcy. Ta ostatnia umowa, mimo nazwania jej umową na czas określony, będzie w świetle prawa traktowana jako umowa na czas nieokreślony, gdyż jest to już czwarta umowa zawarta między tymi samymi stronami stosunku pracy. Ponadto w czasie jej trwania doszło do przekroczenia 33-miesięcznego okresu zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony.

Przepis art. 25¹ § 1 kp nie ma zastosowania do umów o pracę zawartych na czas określony:

1. w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
2. w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
3. w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
4. w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie

- jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.

W przypadku umów na czas określony zawartych z obiektywnych przyczyn leżących po stronie pracodawcy, pracodawca ma obowiązek zawiadomić właściwego okręgowego inspektora pracy, w formie pisemnej lub elektronicznej, o zawarciu umowy wraz ze wskazaniem przyczyn zawarcia takiej umowy, w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia.

Do limitu umów na czas określony nie wlicza się również umowy o pracę na okres próbny.

Przykład:
Strony stosunku pracy zawarły umowę o pracę na 3-miesięczny okres próbny, następnie umowę o pracę na czas określony (1 rok). W takim przypadku nie ma przeszkód, aby po jej rozwiązaniu pracodawca zawarł z pracownikiem jeszcze dwie umowy maksymalnie na 21 miesięcy na czas określony. Pierwsza umowa była bowiem umową na okres próbny i jako taka nie jest uwzględniania w ramach limitu umów na czas określony.

źródło: www.pip.gov.pl