WSA. Dodatkowe zobowiązanie podatkowe w VAT nie jest uznaniowe

Przepisy nie dają organom podatkowym żadnej swobody w zakresie decyzji co do nałożenia sankcji, w przypadku, gdy zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 112b ust. 1 ustawy o VAT. Organy mają obowiązek ustalić kwotę dodatkowego zobowiązania podatkowego, niezależnie od tego, czy podatnik działał świadomie czy nie, czy pozostawał w dobrej wierze, a także czy nieprawidłowości w zakresie rozliczenia VAT nastąpiły z jego winy. Wyłączenie stosowania przepisu art. 112b ust. 1 ustawy o VAT ma miejsce jedynie w ściśle określonych przypadkach - orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny.

W toku kontroli organ stwierdził, że w rozliczeniach podatku od towarów i usług (deklaracjach VAT-7) spółka zawyżyła podatek naliczony (podlegający odliczeniu od podatku należnego) z tytułu zakupu towarów i usług w związku z niezasadną kwalifikacją całości tych zakupów jako związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych, w sytuacji gdy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, spółka świadczyła głównie usługi objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Polegały one na sprzedaży kryptowalut (w postaci bitcoinów). W ten sposób, w ocenie organu, spółka naruszyła postanowienia art. 86 ust. 1 ustawy VAT.

Nieprawidłowości stwierdzone przez Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego znalazły odzwierciedlenie w wyniku kontroli. W dokumencie tym zawarto także pouczenie o przysługującym spółce prawie do złożenia korekt deklaracji VAT-7 za kontrolowane okresy rozliczeniowe, w trybie art. 82 ust. 3 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej. Spółka skorzystała z tego prawa, a Naczelnik ustalił spółce dodatkowe zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług w wysokości 20% zawyżonych kwot: zwrotu różnicy podatku, różnicy podatku do obniżenia podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe oraz zaniżonej kwoty zobowiązania podatkowego.

Od powyższej decyzji spółka wniosła odwołanie. Jej zdaniem działała ona w dobrej wierze, a zatem błędy popełnione przez nią w deklaracji powinny być traktowane jako popełnione w deklaracji błędy rachunkowe lub oczywiste omyłki, wyłączające możliwość zastosowania sankcji.

Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Jak wyjaśnił sąd, w myśl art. 112b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w razie stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał:

1. kwotę zobowiązania podatkowego niższą od kwoty należnej,
2. kwotę zwrotu różnicy podatku lub kwotę zwrotu podatku naliczonego wyższą od kwoty należnej,
3. kwotę różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe wyższą od kwoty należnej,
4. kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub kwotę różnicy podatku do obniżenia kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe, zamiast wykazania kwoty zobowiązania podatkowego podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego,

- naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu c...