Transakcja dokonywana pomiędzy polskimi podatnikami na obszarze innego państwa UE

Prowadzenie działalności gospodarczej przez podatnika VAT na obszarze zarówno Polski jak i innego państwa unijnego jest na porządku dziennym. Tego rodzaju zjawisko szczególnie częste bywa w rejonach przygranicznych, gdy polski podatnik z siedzibą w Polsce kieruje swoją ofertę do kontrahentów w innym państwie unijnym. Ze względów ekonomicznych sytuacja, gdy jeden polski podatnik wykonujący np. usługi budowlane na terytorium Niemiec nabywa materiały niezbędne do wykonania usługi od innego polskiego podatnika nie jest niczym niezwykłym. Różnica w ich cenie pomiędzy krajami w pełni takie działania uzasadnia.

W ww. sytuacji wygląda to tak, że polski podatnik dokonuje dostawy na rzecz kontrahenta mającego siedzibę na terytorium Polski. Jednakże faktycznie dostarczany towar podlega transportowi z Polski na terytorium innego państwa UE, w podanym przykładzie Niemiec. Nabywca może - dla ułatwienia rozliczania wykonanych w innym państwie unijnym usług – posiadać numer VAT UE nadany przez to państwo.

Wątpliwości

Są one dość oczywiste, bowiem transakcja następuje pomiędzy polskimi podatnikami, jednakże przedmiot dostawy jest transportowany do innego państwa UE. Pytanie brzmi czy dla takiej dostawy właściwa będzie stawka VAT przewidziana dla transakcji krajowej czy wystąpi tutaj wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Kiedy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności sprzedaży na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Aby zachodzić mogła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w myśl art. 13 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy nabywcą towarów winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa innym niż Polska.

Warunki uznania transakcji za WDT

Istnieją trzy warunki, których spełnienie pozwala daną transakcję określić mianem wewnątrzwspólnotowej:

1. towar musi zostać sprzedany, czyli musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zagadnienie to było wyjaśnione m.in. przez NSA w wyroku z 4 października 2018 r., sygn. akt I FSK 1815/16. Sąd uznał w nim, że pojęcie to obejmuje łącznie dwa elementy. Przeniesienie własności towaru w sensie prawnym (cywilistycznym) oraz przeniesienie władztwa ekonomicznego nad tym towarem, dokonane przez dostawcę który władał nim jako posiadacz samoistny (jak właściciel). W następstwie takiej operacji nabywca może takim towarem rozporządzać jak właściciel, co przejawia się w możliwości korzystania z niego z wykluczeniem innych osób, pobieranie pożytków i innych dochodów, dysponowania możliwością jego przetworzenia czy zniszczenia oraz dokonywanie w stosunku do tej rzeczy czynności...