Rynek pracodawcy czy rynek pracownika? Czy jesteśmy w momencie przełomu, a może mamy równowagę?

„Nie mogę zaproponować Pani, lepszych warunków i płacy. Jeśli moja oferta Pani nie odpowiada, proszę poszukać pracy w innym miejscu. Dodam. że mam wielu chętnych.” „Muszę podnieść wynagrodzenie, ponieważ pracownicy odchodzą do mojej konkurencji. Wymyślam nowe bonusy, pracę zdalną…, ale i tak za chwilę będę musiał sam pracować”

Który z powyższych komentarzy pracodawców bardziej odpowiada obecnym czasom?

W 2023 roku rynek pracownika i pracodawcy to pojęcia, które już na stałe zagościły w rozmowach z jedną czy drugą stroną rynku pracy. Każdy uważa, że racja jest bardziej po jego stronie. Jakimi jednak parametrami mamy posłużyć się, aby ustalić kto ma rację? Można wskazać na pewne założenia, które go dookreślą. Rynek pracownika to przede wszystkim taka zależność, w której osoby szukające zatrudnienia wywierając niewidoczną presję, mogą negocjować dla siebie lepsze warunki zatrudnienia, żądać znacznie więcej niż mogliby oczekiwać w latach poprzednich. Wynika to z faktu, że brakuje pracowników, lub znalezienie odpowiedniej osoby w danej branży wymaga od pracodawcy bardzo dużego wysiłku.

Definiując rynek jako pracodawcy, możemy przyjąć, że to pracodawcy dyktują warunki zatrudnienia. W sytuacji, gdy znacząco większa liczba osób poszukuje pracy niż jest pracodawców poszukujących nowych osób, wtedy to ci ostatni mogą narzucać warunki zatrudnienia. Przy okazji pojawia się mniejsza fluktuacja, wzrasta motywacja, a nawet samoistnie poprawia się jakość pracy pracowników, którzy w obawie o utratę zatrudni...