Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji środka trwałego. Poszukując jej w innych aktach prawnych również nie jest łatwo ją odnaleźć. Ustawodawca zamiast podać prostą definicję wskazał warunki, które dana rzecz powinna spełnić, aby móc zostać uznaną za środek trwały.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych są to składniki majątku, które przy spełnieniu określonych warunków można uznać za środki trwałe podlegające amortyzacji. Zatem w rozumieniu ww. ustawy środek trwały to stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Identycznie brzmi przepis art. 16a ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Najczęściej środkami trwałymi są samochody, maszyny, sprzęt komputerowy, domy, mieszkania.

Z kolei art. 3 pkt 15 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości za środki trwałe uznaje się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Przepis ten rozszerza definicję środka trwałego o ulepszenie w obcych środkach trwałych oraz inwentarz żywy.

Wycofanie, czyli nieodpłatne przekazanie

Wycofanie środka trwałego może w określonych okolicznościach wiązać tego rodzaju czynność z koniecznością nieodpłatnego przekazania. Wynika to z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nakazującego nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na własne potrzeby, potrzeby pracowników, wspólników, udziałowców, itp. opodatkować VAT. Czynność przekazania (wycofanie z działalności gospodarczej) podlega opodatkowaniu, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub choćby w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Czyli nie każde nieodpłatne przekazanie majątku podatnika (wycofanie z działalności gospodarczej) będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Jeżeli podatnik nie miał prawa do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu takiego składnika lub jego części ...