Pracodawca nie będzie zobligowany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot wypłacanego ekwiwalentu za zużycie Internetu oraz energii elektrycznej na rzecz pracowników podczas wykonywanej przez nich pracy zdalnej w okresie trwania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz w okresie do 3 miesięcy po ich odwołaniu. Nie będzie również zobowiązany do zapłaty podatku od ww. ekwiwalentu po upływie 3 miesięcy od odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii w Polsce, w oparciu o zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak uznał Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej.

We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że w związku z wprowadzaniem na terytorium Polski stanu epidemii wywołanej przez wirusa COVID-19, zleciła wszystkim pracownikom wykonywanie pracy poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna) w trybie home office. Podczas wykonywania pracy zdalnej wypłaca pracownikom zryczałtowany ekwiwalent na pokrycie kosztów za wykorzystanie prywatnego łącza internetowego, zwiększonego zużycia energii elektrycznej oraz ogrzewania. Pracownicy nie są zobowiązani do przedstawiania faktur dokumentujących poniesienie wydatków na dostosowanie miejsca zamieszkania do wykonywania pracy zdalnej.

W związku z powyższym spółka zapytała, czy w stosunku do osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, działając jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, jest zobligowany do uwzględnienia w ramach przeprowadzanej kalkulacji należnego podatku dochodowego od osób fizycznych, kwot wypłacanej zryczałtowanej refundacji w wysokości 25 lub 50 zł z tytułu wykupionego dostępu do internetu oraz zużytej energii elektrycznej:

1. do 3 miesięcy po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii w Polsce,
2. po upływie okresu wymienionego w punkcie a).

Zdaniem spółki, w obu przypadkach - nie.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze spółką. W wydanej interpretacji organ wskazał:

Zasady dotyczące zlecenia pracownikowi pracy zdalnej określone zostały na podstawie art. 77 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzeniu układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz. U. 2020 r. poz. 1086 ze zm.).

Przepis ten wprowadził zmiany w przepisach ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 2095 ze zm.) między innymi w odniesieniu do pracy zdalnej.

W myśl art. 3 pkt 1 ww. ustawy, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu, w celu przeciwdziałania COVID-19 pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna).

Stosownie do art. 3 pkt 3 tejże ustawy, wykonywanie pracy zdalnej może zostać polecone, jeżeli pracownik ma umiejętności i możliwości techniczne oraz lokalowe do wykonywania takiej pracy i pozwala na to rodzaj pracy. W szczególności praca zdalna może być wykonywana przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość lub dotyczyć wykonywa...