Organy podatkowe chciałyby ustalać ceny produktów na rynku

Swoboda zawierania umów to jedna zpodstawowych reguł prawnych. Organy podatkowe próbują jednak ją ignorować. Chciałyby dyktować warunki podmiotom gospodarczym isamodzielnie ustalać ceny towarów czy usług. Czyżby rozsądek iprawo przyćmił nadmierny fiskalizm?

Zacznijmy od przypomnienia treści art. 353¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.). Przepis ten wprowadza zasadę, zgodnie z którą strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Wspomniana zasada oznacza w uproszczeniu, że to strony transakcji same ustalają jej warunki. Jeśli ktoś chce coś sprzedać za daną cenę i znajduje na swój towar czy usługę chętnego, transakcja oczywiście może zostać zawarta. Celem prowadzenia działalności komercyjnej jest natomiast maksymalizacja zysku. Firmę prowadzi się zazwyczaj po to, by osiągać zyski i na niej zarabiać, a nie po to, by płacić podatki najwyższe z możliwych.

W prawie podatkowym są oczywiście regulacje, które obligują strony do stosowania cen rynkowych. Wspomnieć wypada chociażby o regulacjach wynikających z ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, z...