Kto ma prawo do jednorazowej amortyzacji?

Pytanie podatnika: Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca jako wspólnik Spółki cywilnej może dokonać jednorazowej amortyzacji, określonej w art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2016 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 15 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
W 2015 r. małżonkowie .... (Wnioskodawca) i .... założyli Spółkę cywilną pod nazwą „....”. Dla Spółki cywilnej prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów, a wspólnicy rozliczają się na zasadach ogólnych w formie 19% podatku liniowego. Udziały Wnioskodawcy wynoszą 90%. Limit dla „małego podatnika” wynosi 1 200 000 euro. Biorąc pod uwagę przychody wraz z kwotą podatku od towarów i usług Spółka cywilna w 2015 r. nie przekroczyła powyższego limitu. Wnioskodawca będący jednym ze wspólników Spółki cywilnej, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1999 r. i w tym okresie korzystał z prawa do jednorazowej amortyzacji. W 2013 r. przekroczył On limit dla „małego podatnika”. Wspólnicy Spółki cywilnej chcą nabyć środek trwały i dokonać jednorazowej amortyzacji, określonej w art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Środek trwały spełnia wymogi określone w ww. przepisie (przesłanki jednorazowej amortyzacji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca jako wspólnik Spółki cywilnej może dokonać jednorazowej amortyzacji, określonej w art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie jednorazowej amortyzacji jest możliwe. W przedmiotowej sprawie obliczając limit dla „małego podatnika” 1 200 000 euro należy brać pod uwagę wyłącznie przychody z działalności prowadzonej w Spółce cywilnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

Definicję „małego podatnika” zawiera art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jej treścią jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez …Bank….

Dla korzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W związku z powyższym, dla jednorazowej amortyzacji podatkowej, przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia „małego podatnika” w przypadku, gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w formie spółki niebędącej osobą prawną do limitu 1 200 000 euro należy uwzględniać przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w tej spółce.

Skoro przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niebędącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką, a nie ze wspólnikami tej spółki.

Wnioskodawca posiłkował się wydanymi wcześniej interpretacjami m.in. interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 maja 2013 r., Nr IPPB1/415-441/13-2/EC; interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 stycznia 2013 r., Nr ILPB1/415-1019/12-4/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, korzystanie przez jednego ze wspólników z jednorazowej amortyzacji w prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej pozostaje bez wpływu na możliwość jej zastosowania w Spółce cywilnej. Przepis art. 22k ust. 11 dotyczy bowiem podatników rozpoczynających działalność gospodarczą, a nie „małych podatników” zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 20.

Podsumowując, w świetle zacytowanych przepisów, Spółka cywilna nabywając środek trwały spełnia warunki do zastosowania jednorazowej amortyzacji, a tym samym Wnioskodawca może dokonywać odliczenia jednorazowej amortyzacji stosownie do udziału w dochodach i kosztach Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzysk...