COVID-19: MS rozważa zniesienie zakazu eksmisji

Bezterminowe wstrzymanie eksmisji z lokali mieszkalnych na czas obowiązywania stanu epidemii wprowadzono art. 15 zuu tzw. ustawy antycovidowej z 2 marca 2020 r. Przepis przygotowano z myślą o osobach, których sytuacja majątkowa pogorszyła się wskutek pandemii, co uniemożliwiło im regulowanie zobowiązań czynszowych. W praktyce przepis ten objął wszystkich dłużników czynszowych z sądowymi nakazami eksmisji niezależnie od czasu, kiedy powstało zadłużenie, a więc także dłużników wieloletnich, a nawet przede wszystkim ich.

Interpelacja nr 27977 do prezesa Rady Ministrów w sprawie naruszenia prawa własności przez art. 15zuu tzw. ustawy antycovidowej oraz rekompensat z tego tytułu

Szanowny Panie Premierze,

bezterminowe wstrzymanie eksmisji z lokali mieszkalnych na czas obowiązywania stanu epidemii wprowadzono art. 15 zuu tzw. ustawy antycovidowej z 2 marca 2020 r. W teorii ustawodawcy przyświecały względy humanitarne: przepis przygotowano z myślą o osobach, których sytuacja majątkowa pogorszyła się wskutek pandemii, co uniemożliwiło im regulowanie zobowiązań czynszowych.

W praktyce jednak skonstruowano go tak, że objął wszystkich dłużników czynszowych z sądowymi nakazami eksmisji niezależnie od czasu, kiedy powstało zadłużenie, a więc także dłużników wieloletnich, a nawet przede wszystkim ich  - w Łodzi na przykład rekordziści mają zadłużenia opiewające na kilkaset tysięcy złotych, które w sposób oczywisty nie mogły powstać w ciągu niespełna 18 miesięcy obowiązywania stanu epidemii. Wprowadzenie tak szerokiego zakazu jest nadto niezrozumiałe w świetle obowiązujących przepisów i braku eksmisji na bruk w polskim prawie - w przypadku kierowania wniosku egzekucyjnego do komornika, gmina zobowiązana jest wskazać lokal socjalny bądź pomieszczenie tymczasowe, które zapewni warunki bytowe dla osoby eksmitowanej. Tymczasem, co podnosili w swoich wystąpieniach m.in. RPO oraz Śląski Związek Gmin i Powiatów przedmiotowy przepis uderza w święte prawo własności, n...