Wydatki poniesione na remont lub modernizację lokalu wykorzystywanego w działalności gospodarczej mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych w dwojaki sposób, w zależności od charakteru wykonywanych prac. Jeśli prowadzone prace mają charakter remontowy, odtworzeniowy, to niezależnie od wysokości wydatków, mogą one zostać wliczone w koszty bezpośrednio, a więc w dacie ich poniesienia. Natomiast, jeśli w grę wejdą roboty inwestycyjne, mające na celu ulepszenie lokalu, na które ponadto wydane zostanie więcej niż 3,5 tys. zł, przedsiębiorca będzie musiał zastosować do nich amortyzację, a więc odpowiednio podnieść wartość lokalu jako środka trwałego i zmienić wysokość odpisów amortyzacyjnych.

Kiedy zatem mamy do czynienia jedynie z remontem, a kiedy prace wykonywane przy obiekcie potraktować należy jako modernizację? Mimo, że na pierwszy rzut oka terminy te wydają się być jasne i zrozumiałe, zastosowanie ich w praktyce może sprawiać trudności. Wątpliwości mogą pojawić się np. w sytuacji, w której podatnik remontując lokal stosuje znacznie droższe materiały, niż były użyte poprzednio albo zleca prace, które nie są niezbędne do wykorzystywania lokalu zgodnie z jego dotychczasowym przeznaczeniem. Ponieważ nie zostało to jednoznacznie uregulowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, między urzędami skarbowymi i podatnikami pojawiają się spory co do tego, czy dane prace zakwalifikować jako remont czy modernizację. W praktyce stosowania prawa, a także w orzecznictwie można jednak znaleźć pewne wskazówki, w jaki sposób należy interpretować te pojęcia. W odniesieniu do „remontu”, często przywoływana jest definicja zawarta w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, z późn. zm.), zgodnie z którą, istotą remontu jest wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Jeśli chodzi natomiast o prace, które wykraczają poza działania przywracające stan pierwotny, określane powszechnie jako „modernizacja”, kluczowa jest regulacja art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), definiująca wydatki na ulepszenie środka trwałego. Zgodnie z tym przepisem, środek trwały uważa się za ulepszony, jeżeli:

- miała miejsce jego przebudowa (rozumiana jako istotna zmiana struktury wewnętrznej lokalu bez zwiększania powierzchni), rozbudowa (zwiększenie kubatury), rekonstrukcja (ponowna budowa obiektu w rozumieniu jego odtworzenia), adaptacja (przystosowanie obiektu do nowej funkcji) ...