Poniesione nakłady, które są ulepszeniem środka trwałego, zwiększają jego wartość początkową. Od tak ustalonej wartości początkowej podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych według przyjętej stawki amortyzacyjnej aż do pełnego zamortyzowania. Stanowisko to potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 23 sierpnia 2011 r. nr IPTPB1/415-56/11-2/ASZ.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynikało, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych, z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W 2000 r. kupił budynek, który przystosował do działalności gospodarczej. W 2001 r. rozpoczął amortyzację tego budynku. Na podstawie wyceny biegłego ustalił indywidualną stawkę amortyzacji w wysokości 9%. W 2010 r. Wnioskodawca dokonał rozbudowy sklepu. Po dokonaniu odbioru budynku pojawił się problem z wysokością miesięcznej raty amortyzacyjnej. Do końca amortyzacji „starego budynku” pozostało ok. 2 lat. Rozbudowany budynek jest trwale połączony z istniejącym wcześniej.

Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Co podlega amortyzacji?
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Ważna jest wartość początkowa
Organ podatkowy wyjaśnił, że podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o PIT. Wskazał, że zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się:

• w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
• w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Rozliczenie wydatków na ulepszenie
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudow...