Zwolnienie lekarskie podczas urlopu wypoczynkowego

Celem urlop wypoczynkowego jest zapewnienie pracownikowi prawa do wypoczynku. Zasadą jest więc, że pracownik powinien cały przysługujący mu urlop wypoczynkowy wykorzystać w całości. Artykuł 162 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm., dalej: k.p.) dopuszcza jednak wyjątek od tej reguły. Na wniosek pracownika urlop może być bowiem podzielony na części. W takim jednak przypadku co najmniej jedna część wypoczynku powinna trwać nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych.

Zdarzają się jednakże sytuacje, które mogą spowodować przerwanie urlopu, w tym także tego, trwającego co najmniej 14 dni kalendarzowych. Urlop mogą przerwać jedynie okoliczności, które są nieprzewidziane w chwili, gdy pracownik rozpoczyna wypoczynek. Jednym z takich zdarzeń jest choroba pracownika. Zgodnie bowiem z art. 166 pkt 1 k.p., część urlopu niewykorzystaną z powodu czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby, pracodawca jest obowiązany udzielić w terminie późniejszym.

Choroba pracownika

Ratio legis tego przepisu jest zabezpieczenie pracownikowi tego, aby jego prawo do urlopu wypoczynkowego zostało zrealizowane. Niezdolność do pracy wyłącza bowiem możliwość pełnego wykorzystania urlopu zgodnie z jego przeznaczeniem. Zaznaczyć tu należy, że chodzi tu jedynie o sytuację, kiedy choruje pracownik, a nie np. jego dziecko.

Konieczne zwolnienie lekarskie

Choroba musi być potwierdzona zwolnieniem lekarskim, w związku z czym pracownik, który nie przedstawi pracodawcy zaświadczenia ZUS ZLA, nie będzie miał możliwości skorzystania z instytucji przerwania urlopu wypoczynkowego z powodu niezdolności do pracy.

Ponadto należy podkreślić, że w związku z tym, że urlopu udziela się tylko na dni, które są dla pracownika dniami pracy, to jeśli niezdolność do pra...