Złomowanie samochodu a obowiązek w podatku od środków transportowych

Z uzasadnienia: Obowiązek podatkowy nie wygasa więc w przypadku złego stanu technicznego pojazdu, faktycznego braku możliwości korzystania z posiadanego środka transportu, fizycznej likwidacji poprzez jego rozmontowanie, pocięcie i sprzedaż na złom, utylizacji pojazdu (wykorzystania odpadów jako surowców wtórnych do dalszego przerobu), wywozu z kraju, czy też jego kradzieży. Konieczność opłacania podatku od środków transportowych nie jest bowiem uzależniona od użytkowania pojazdu ani od jego fizycznego posiadania, Jeżeli właściciel nie złoży stosownego wniosku, a starosta nie wyda decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu obowiązek podatkowy dalej istnieje i stosowny podatek należy płacić.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Dudra (spr.) Sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska Protokolant Asystent sędziego Waldemar Dąbrowski po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi J. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2008 r., 2009 r., 2010 r. i 2011 r. oddala skargę

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta W. określił J. L. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych z tytułu I i II raty za lata 2008, 2009, 2010 oraz I raty za 2011 r. w kwocie łącznej [...] zł od pojazdu marki [...], nr rej. [...]. Organ wskazał, że przedmiotowy środek transportowy zarejestrowany jest od dnia [...] r. i w dniu [...] r. został wyrejestrowany. Współwłaścicielami środka transportu byli J. L. i H. B. Podatek za lata 2008-2011 nie został zapłacony.

W złożonym odwołaniu skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania. Wskazał, iż dokumenty o wyrejestrowanie samochodu złożył do Wydziału Komunikacji Urzędu Miejskiego we W. w dniu 29 grudnia 2002 r. i wniosek ten nie został rozpatrzony. Pojazd oddał w 1998 r. na złom. Sytuacja ta powinna skutkować nakazem wystąpienia przez Prezydenta Miasta W. do sądu powszechnego o stwierdzenie, czy istnieje stosunek prawny skutkujący powstaniem obowiązku podatkowego. W związku z tym, zdaniem skarżącego, dotychczasowe decyzje nakładające obowiązek podatkowy od pojazdu są nieważne, gdyż zostały wydane bez zasięgnięcia opinii organu lub sądu.

Decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ powołując się na treść art. 9 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej: p.o.l.) oraz art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm., dalej: p.r.d.) wskazał, że przedmiotowy pojazd decyzją Prezydenta Miasta W. z dnia [...] r. został wyrejestrowany. W związku z tym obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych wygasł z dniem 31 marca 2011 r. Dopiero zaistnienie tej okoliczności jak wyrejestrowanie pojazdu miało wpływ na ocenę obowiązku podatkowego w zakresie podatku od środków transportowych. Dopóki nie doszło do wydania decyzji uchylającej decyzję o rejestracji spornego pojazdu, nie można stwierdzić, że ustał obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych, nawet jeżeli środek ten nie był już w posiadaniu skarżącego, nie był przez niego użytkowany i nawet jeżeli został fizycznie zlikwidowany. Brak jest zatem podstaw do stwierdzenia, że skarżący nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od środków transportowych za lata 2008-2011. Dopiero wyrejestrowanie pojazdu stanowi podstawę do stwierdzenia, że obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych nie istnieje. Obowiązek ten będzie ciążył na podatniku tak długo, jak długo stosowna decyzja nie zostanie wydana przez właściwy organ w przedmiocie wyrejestrowania pojazdu. W tym zakresie organ powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Bydgoszczy z dnia 14 października 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 92/09 oddalający skargę J. L. i H. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. w przedmiocie podatku od środków transportowych z tytułu I i II raty za 2006 r. oraz I i II raty za 2007 r. oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 108/10 oddalający skargę kasacyjną strony. W rozpatrywanej sprawie ciążył na skarżącym obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych za lata 2008, 2009, 2010 oraz 2011. Ponieważ podatnik nie wywiązał się z obowiązków nałożonych ustawą i nie wpłacił kwoty należnego podatku w określonych ustawowo terminach, organ podatkowy zobowiązany był wydać decyzję określającą wysokość zobowiązania w podatku od środków transportowych za wskazane okresy.

W skardze strona wniosła o wznowienie postępowania z powodu naruszenia przez organ art. 240 § 1 ust. 2 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: ord. pod.), poprzez wydanie zaskarżonej decyzji w wyniku przestępstwa oraz bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że przedmiotowy samochód mógł być wyrejestrowany dopiero po stwierdzeniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy bezczynności Prezydenta Miasta W. w przedmiocie załatwienia wniosku z dnia 12 grudnia 2002 r. o wyrejestrowanie pojazdu - wyrok z dnia 13 lipca 2010 r., sygn. akt II SAB/Bd 8/10. Odnosząc się do postawionych zarzutów strona podniosła, że w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy jest wynikiem bezczynności Prezydenta Miasta W., przez co można stwierdzić, że powstał on w wyniku przestępstwa. Ponadto, skarżący wskazał, że w trakcie postępowania podatkowego podnoszony był argument o likwidacji samochodu poprzez jego złomowanie, jak również argument o niemożliwości wyrejestrowania pojazdu z powodu braku pokwitowania złomowania. W ocenie skarżącego powyższe okoliczności wypełniają dyspozycję art. 199a § 3 ord. pod.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Wstępnie Sąd zauważa, iż zgodnie z art. 184 Konstytucji RP w związku z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (jednolity tekst: Dz. U. z 2012 r. poz. 270), zwanej dalej p.p.s.a. kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 p.p.s.a., sprawowana jest o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a - c p.p.s.a.) lub stwierdzenia nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Zgodnie z przepisem art. 133 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje wyrok po zamknięciu rozprawy na podstawie akt sprawy. Aktami sprawy są akta sądowe, jak i przedstawione sądowi akta administracyjne. Zatem sąd administracyjny rozpoznaje sprawę w zakresie stanu faktycznego, który legł u podstaw wydania zaskarżonej decyzji i znajduje się w nadesłanych aktach administracyjnych (por. wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt II OSK 1533/07, LEX nr 488467).

Wskazać dalej należy, że zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a., Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W tak określonym zakresie kognicji Sąd uznał, że decyzja będąca przedmiotem skargi nie narusza prawa.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest obciążenie skarżącego podatkiem od środków transportowych z tytułu pierwszej i drugiej raty za 2008 r., pierwszej i drugiej raty za 2009 r., pierwszej i drugiej raty za 2010 r. oraz pierwszej raty za 2011 r. w łącznej kwocie [...] zł, mimo tego, że podatnik we wskazanych okresach nie posiadał już pojazdu, od którego naliczono podatek.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o p.o.l., obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków transportowych, z zastrzeżeniem ust. 2, ciąży na osobach fizycznych i osobach prawnych będących właścicielami środków transportowych. Jeżeli środek transportowy stanowi współwłasność dwóch lub więcej osób fizycznych lub prawnych, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków transportowych ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach (art. 9 ust. 2 p.o.l.). Natomiast art. 9 ust. 5 p.o.l. stanowi, że obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, wygasa z końcem miesiąca, w którym środek transportowy został wyrejestrowany lub wydana została decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu, lub z końcem miesiąca, w którym upłynął czas, na który pojazd powierzono.

Z powołanego wyżej art. 9 ust. 5 p.o.l. jednoznacznie wynika, że obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków transportowych wygasa z końcem miesiąca, w którym środek transportowy został wyrejestrowany. Tylko i wyłącznie wyrejestrowanie środka transportowego skutkuje wygaśnięciem obowiązku podatkowego. Zatem żadne inne zdarzenie nie powoduje ustania obowiązku podatkowego. Obowiązek podatkowy nie wygasa więc w przypadku złego stanu technicznego pojazdu, faktycznego braku możliwości korzystania z posiadanego środka transportu, fizycznej likwidacji poprzez jego rozmontowanie, pocięcie i sprzedaż na złom, utylizacji pojazdu (wykorzystania odpadów jako surowców wtórnych do dalszego przerobu), wywozu z kraju, czy też jego kradzieży. Konieczność opłacania podatku od środków transportowych nie jest bowiem uzależniona od użytkowania pojazdu ani od jego fizycznego posiadania, Jeżeli właściciel nie złoży stosownego wniosku, a starosta nie wyda decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu obowiązek podatkowy ...