14.05.2018

Jak informuje ZUS, od 2.05.2018 r. zmieniły się zasady dotyczące ustalenia miejsca zamieszkania cudzoziemców. Do osób tych stosuje się art. 1 rozporządzenia nr 1231/2010 (Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1231/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. rozszerzające rozporządzenie (WE) nr 883/2004 i rozporządzenie (WE) nr 987/2009 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi rozporządzeniami jedynie ze względu na swoje obywatelstwo).

Aby obywatel państwa trzeciego mógł otrzymać zaświadczenie A1, musi legalnie zamieszkiwać w państwie członkowskim i przemieszczać się pomiędzy państwami członkowskimi. Jeśli taka osoba nie zamieszkuje legalnie w państwie członkowskim, to nie jest objęta unijnymi przepisami o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. W konsekwencji nie otrzyma zaświadczenia A1.

Obywatel państwa trzeciego, który chce otrzymać zaświadczenie A1 musi wypełnić formularz US-54 ,,Informacja o legalności zamieszkania obywatela państwa trzeciego”. Formularz ten należy dołączyć do wniosku o A1, tak aby można było ocenić, czy dana osoba spełnia ten warunek.

Aby uznać, że warunek został spełniony, starająca się o zaświadczenie osoba musi posiadać jeden z niżej wymienionych dokumentów, który uprawnia ją do pobytu w Polsce:

• zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE,

• zezwolenie na pobyt stały,

• zezwolenie na pobyt czasowy oraz pracę,

• wiza Schengen lub wiza krajowa wydana w celu:

  wykonywania pracy w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, na podstawie wpisanego do ewidencji oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi - art. 60 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2017 r. poz. 2206, z późn.zm.),

  wykonywania pracy, o której mowa w art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w okresie nieprzekraczającym 9 miesięcy w roku kalendarzowym – art. 60 ust. 1 pkt 5a ustawy o cudzoziemcach,

  wykonywania pracy innej niż określona w art. 60 pkt 5 i 5a ustawy o cudzoziemcach– art. 60 ust. 1 pkt 6 tej ustawy.

• Być rezydentem podatkowym w Polsce (posiadać certyfikat rezydencji podatkowej).

Uwaga!

Warunki wymienione w pkt 1 i 2 muszą być spełnione łącznie. Są to jedyne bezwzględnie obowiązujące kryteria brane pod uwagę przy ocenie, czy jest spełnione kryterium legalnego zamieszkania.

Zaświadczenie A1 zostanie wydane, jeśli zostanie spełniony warunek legalnego zamieszkania oraz odpowiednie warunki określone w regulacjach unijnych, w szczególności w przepisach rozporządzenia 883/2004 i rozporządzenia 987/2009.

Należy obligatoryjnie wypełnić sekcje:

1. Adres w państwie pochodzenia,
2. Adres w państwie pobytu,
3. Dokument, który uprawnia Cię do pobytu w Polsce,
4. Obowiązek podatkowy,
5. Dane o pobycie w Polsce,
6. Charakter i specyfika wykonywanej pracy najemnej lub racy na własny rachunek.

Niewypełnienie sekcji 1-6 spowoduje konieczność wystąpienia przez placówkę ZUS o uzupełnienie Informacji, co może przedłużyć rozpatrzenie wniosku.

Należy również pamiętać, aby dołączyć do wniosku kopię posiadanego dokumentu, o którym mowa wyżej (zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE, zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt czasowy oraz pracę, wiza Schengen lub wiza krajowa) oraz „Zaświadczenie o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych (certyfikat rezydencji)”, wydane przez organ podatkowy.

Pozostałe sekcje:

• Działalność niezarobkowa,

• Inne okoliczności,

mają charakter informacyjny.

Powyższe zasady obowiązują od 2 maja 2018 r. Na tych zasadach zostaną rozpatrzone pierwszorazowe wnioski, bez względu na to, jakiego okresu dotyczą oraz wnioski, które wpłynęły przed tą datą, pod warunkiem, że do tej daty nie zostały wydane zaświadczenie A1 bądź decyzja o odmowie jego wydania.

Podstawa prawna:

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1231/2010 z 24 listopada 2010 r. rozszerzające rozporządzenie (WE) nr 883/2004 i rozporządzenie (WE) nr 987/2009 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi rozporządzeniami jedynie ze względu na swoje obywatelstwo (Dz. Urz. UE L 344 z 29.12.2010 r., str. 1).

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r.

w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 166 z 30.04.2004 r. str. 1, z późn. zm.).

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 284 z 30.10.2009 r., str. 1, z późn. zm.).

Opracowano na podstawie materiałów ZUS