Podwyższone koszty autorskie jako schemat podatkowy?

Pomimo opublikowania przez Ministerstwo Finansów objaśnień podatkowych, przepisy dotyczące obowiązku raportowania schematów podatkowych (tzw. MDR) budzą wciąż pewne wątpliwości – oceniają eksperci Konfederacji Lewiatan. Wątpliwości odnoszą się m.in. do tego, kiedy mechanizm podwyższonych kosztów autorskich może być uznany za schemat podatkowy.

Jak tłumaczą eksperci, niektórzy przedsiębiorcy nie mają obecnie pewności, czy powinni przekazać Krajowej Administracji Skarbowej informacje nt. wdrożonych w poprzednich latach struktur wynagradzania wykorzystujących podwyższone koszty autorskie. Wątpliwości dotyczą zawierania umów o przeniesienie praw autorskich po 1 listopada 2018 r. (data graniczna wynikająca z przepisów ws. MDR) z nowymi pracownikami – w sytuacji, gdy u danego pracodawcy schemat kosztów autorskich stosowano również wcześniej.

Zdaniem ekspertów Konfederacji Lewiatan, zastosowanie podwyższonych kosztów autorskich można uznać za standaryzowany schemat podatkowy w rozumieniu przepisów MDR. Wskazywać ma na to wypełnienie cech określonych w art. 86a par. 2 w związku z art. 86a par. 1 pkt 6 lit d oraz art. 86a par. 1 pkt 6 lit f Ordynacji podatkowej.

„W przypadku zastosowania podwyższonych kosztów autorskich dochodzi do wystąpienia korzyści podatkowej z uwagi na zmniejszenie wysokości pobranej i wpłaconej do organu podatkowego przez pracodawcę zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, tj. w części wynagrodzenia pracownika dotyczącej przeniesienia praw autorskich” – czytamy w opinii opublikowanej przez Konfederację Lewiatan.

Jak twierdzą eksperci, wyjaśnienia w tym kontekście wymaga to, czy w przypadku zawierania umów z nowymi pracownikami po 1 listopada 2018 r. pracodawca jest zobowiązany do raportowania MDR, jeśli schemat kosztów autorskich funkcjonował w danej firmie już wcześniej.

mp