PIT: Koszty przy sprzedaży udziałów objętych za aport nieruchomości

Z uzasadnienia: Zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem jest różnica pomiędzy wartością nominalną objętych udziałów w spółce, a kosztami przychodu określonymi na podstawie art. 22 ust. 1e. Ponieważ przedmiotem aportu był udział w nieruchomości, zastosowanie w sprawie ma punkt 3 przywołanego przepisu, w którym wyraźnie wskazano, że kosztem uzyskania tegoż przychodu są wydatki poniesione na zakup przedmiotu wkładu. Pojęcie "wydatków poniesionych na zakup" jest jasne i nie budzi zatem wątpliwości, że nie można z nim utożsamiać wydatków poniesionych na remont i modernizację nieruchomości. Tym bardziej nie można uznać, że w zakresie tegoż pojęcia mieści się zmiana wartości rynkowej udziałów w nieruchomości.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Grażyna Nasierowska, Protokolant Łukasz Kidoń, po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 3 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 559/11 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 30 czerwca 2011 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z kapitałów pieniężnych za 2007 r.:

1) oddala skargę kasacyjną,
2) zasądza od M. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 3 listopada 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, w sprawie o sygn. akt I SA/Rz 559/11, oddalił skargę M. B. - nazywanej dalej "Skarżącą", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 30 czerwca 2011 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu z kapitałów pieniężnych za 2007 r.

Z uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji wynika, że w 2007 r. Skarżąca objęła udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością o łącznej wartości 346.800 zł. Udziały w spółce zostały w całości pokryte wkładem niepieniężnym w postaci udziału w zabudowanej nieruchomości, który Skarżąca nabyła w 2004 r. za kwotę 112.200 zł.

W tym stanie rzeczy, decyzją z dnia 31 marca 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] określił Skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z kapitałów pieniężnych za 2007 r. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia, organ wskazał art. 17 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 22 ust. 1e pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f.".

Dyrektor Izby Skarbowej, rozpoznawszy odwołanie Skarżącej, wspomnianą na wstępie decyzją utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W motywach decyzji organ wyjaśnił, że kosztem uzyskania przychodu z kapitałów pieniężnych - wartości nominalnej udziałów w spółce prawa handlowego objętych w zamian za wkład niepieniężny (art. 17 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f.), są wydatki poniesione na nabycie wkładu (art. 22 ust. 1e pkt 3 u.p.d.o.f.). W ocenie organu odwoławczego, wskazane przez Skarżącą wydatki nie stanowiły kosztu uzyskania przychodu, ponieważ zostały poniesione na remont i modernizację wniesionej aportem nieruchomości - a nie jej nabycie. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, zarzut dotyczący odmowy przesłuchania członka zarządu spółki był chybiony, ponieważ zgłoszone we wniosku dowodowym tezy obejmowały okoliczności niemające znaczenia dla sprawy.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Skarżąca podniosła, że - wbrew ustaleniom organów podatkowych - nie osiągnęła przychodu z kapitałów pieniężnych, ponieważ wartość nominalna objętych udziałów odpowiadała wartości rynkowej wniesionych aportem udziałów w nieruchomości. Organy błędnie bowiem przyjęły, że kosztem uzyskania przychodu jest wyłącznie wartość nabycia wkładu niepieniężnego, a nie jego wartość rynkowa z chwili wniesienia do spółki. W ocenie Skarżącej, organy przeprowadziły zawężającą wykładnię art. 22 ust. 1e pkt 3 u.p.d.o.f. i błędnie przyjęły, że wydatki poniesione na remont i modernizację nabytej nieruchomości nie stanowią wydatków na jej nabycie. Skarżąca wskazała, że gdyby nie poniosła wspomnianych wydatków, nieruchomość nie miałaby praktycznego i ekonomicznego znaczenia, a co za tym idzie, nie zostałaby wniesiona do spółki jako aport. Argumentacja ta, zdaniem Skarżącej, znajduje oparcie w art. 19 w zw. z art. 17 ust. 2 u.p.d.o.f. Skarżąca zarzuciła ponadto, że organy nie uzasadniły, w jaki sposób określiły wartość początkową nieruchomości. W skardze podniesiono także zarzut naruszenia przepisów Dyrektywy Rady 90/434/EWG z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku łączenia, podziałów, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów, dotyczących spółek różnych Państw Członkowskich (Dz. U. UE. L. z 1990 r., nr 225, poz. 1).

Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę jako bezzasadną. W motywach wyroku sąd pierwszej instancji wskazał, że kwestia poniesienia przez Skarżącą nakładów na nieruchomość będącą przedmiotem aportu do spółki oraz zmiany jej wartości rynkowej nie ma znaczenia dla sprawy. W świetle art. 17 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f. przychodem Skarżącej była bowiem wartość nominalna udziałów w spółce. Kosztem uzyskania tegoż przychodu są natomiast wydatki poniesione na nabycie przedmiotu apor...