Odszkodowanie z ugody a przychody z pracy

Z uzasadnienia: O zakwalifikowaniu świadczenia, jako przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decyduje to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, czy też inna osoba, niezwiązana (aktualnie lub w przeszłości) z pracodawcą. Istotne jest to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia ze stosunkiem pracy. Zatem, wypłacone byłemu pracownikowi w wyniku zawartej ugody odszkodowanie i wynagrodzenie wypłacone firmie doradztwa personalnego, zobowiązanej do poszukiwania pracy odpowiadającej kwalifikacjom pracownika, pozostaje w bezpośrednim związku ze stosunkiem pracy i należy je zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 12 ww. ustawy.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia WSA (del.) Lidia Ciechomska-Florek (sprawozdawca), Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. S.A. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 września 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 471/10 w sprawie ze skargi E. S.A. z siedzibą w L. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 13 stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie przepisów prawa podatkowego oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

I. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, wyrokiem z dnia 10 września 2010 r.

I SA/Łd 471/10 oddalił skargę E[...] Spółka Akcyjna z siedzibą w L.; dalej jako skarżąca lub strona, na interpretację Ministra Finansów z dnia 13 stycznia 2010 r. w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów.

Zakwestionowany skargą kasacyjną wyrok zapadł na tle następującego stanu faktycznego:

1. Spółka pismem z 20 października 2009 r. złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. We wniosku wyjaśniła, że jest producentem wyrobów z włókien naturalnych. Sprawami związanymi z produkcją zajmował się dyrektor do spraw produkcji. W związku z rozwojem technologii i unowocześnieniem procesu produkcyjnego zaszła konieczność zmiany osoby pełniącej tę funkcję. Spółka wypowiedziała umowę o pracę dotychczasowemu dyrektorowi. Umowa uległa rozwiązaniu 30 września 2009 r. W tym też dniu pracodawca i zwolniony pracownik zawarli ugodę, w której ustalili, że w ramach odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę spółka:

1) udzieli pomocy w znalezieniu pracy zlecając na własny koszt uzgodnionej firmie doradztwa personalnego poszukiwanie pracy odpowiadającej kwalifikacjom;

2) będzie wypłacała odszkodowanie w okresie pozostawania bez pracy, nie dłużej niż do 31 grudnia 2010 r.

W tak przedstawionym stanie faktycznym spółka zapytała, czy przychód dla osoby fizycznej w wysokości "wartości brutto wynagrodzenia wypłaconego firmie doradztwa personalnego", jak i odszkodowanie w formie pieniężnej stanowić będzie przychód z "innych źródeł" w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej jako u.p.d.o.f.).

Zdaniem spółki na pytanie należy odpowiedzieć twierdząco, gdyż oba wymienione rodzaje świadczeń nie dotyczą pracownika, lecz osoby niebędącej pracownikiem. W związku z powyższym zgodnie z dyspozycją art. 42a u.p.d.o.f. spółka nie jest zobowiązana do poboru zaliczki na podatek dochodowy, jest jednak zobligowana do sporządzenia informacji o wysokości przychodów i przekazania jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu.

2. Minister Finansów działający poprzez Dyrektora Izby Skarbowej w P., w interpretacji indywidualnej z dnia 13 stycznia 2010 r. stwierdził, że równowartość świadczeń wskazanych we wniosku stanowi dochód podatnika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Odwołując się do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. wyjaśnił, że przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (pieniężna i niepieniężna). Taką korzyścią jest równowartość wynagrodzenia dla firmy świadczącej usługi doradztwa personalnego oraz wypłata świadczeń w formie pieniężnej z tytułu rozwiązania umowy o pracę. Powołując art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. podniósł, że o zakwalifikowaniu świadczenia, jako przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu tego przepisu, decyduje to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, czy też inna osoba, niezwiązana (aktualnie lub w przeszłości) z pracodawcą. Organ podatkowy podkreślił, że istotne jest to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia ze stosunkiem pracy. Zdaniem organu przedmiotowe świadczenia, jako pochodne wynagrodzenia z tytułu rozwiązania umowy o pracę, należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Spółka jako pracodawca, powinna zgodnie z art. 31 u.pd.o.f. obliczyć i pobrać od powstałego dochodu należną zaliczkę na podatek dochodowy.

3. Spółka nie podzieliła powyższych argumentów, wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa a następnie wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. W skardze zarzuciła naruszenie prawa materialnego, tj. art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f. poprzez uznanie wypłaty odszkodowania z tytułu zawartej ugody z byłym pracownikiem za przychody ze stosunku pracy, oraz naruszenie przepisów postępowania tj.:

1) art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej wskutek wydania interpretacji indywidualnej niezawierającej oceny stanowiska strony;

2) art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez brak ustosunkowania się do wydania interpretacji indywidualnej [...], dotyczącej tego samego stanu i faktycznego, w której stanowisko organu podatkowego jest sprzeczne ze stanowiskiem zawartym w zaskarżonej interpretacji i pominięcie załączonych dowodów;

3) art. 122 Ordynacji podatkowej poprzez przyjęcie stanu faktycznego niezgodnego z podanym we wniosku.

4. W odpowiedzi na skargę organ podatkowy podtrzymał stanowisko prezentowane w zaskarżonej interpretacji.

5. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi skargę oddalił uznając ją za nieuzasadnioną. W uzasadnieniu wyroku przedstawił stan faktyczny wskazany we wniosku o interpretację. Podkreślił, że zaskarżona interpretacja dotyczy sytuacji, w której stosunek pracy zastał rozwiązany za wypowiedzeniem a strony osiągnęły porozumienie co do warunków wypowiedzenia. Zwrócił uwagę, że o rodzaju świadczenia wypłaconego przez pracodawcę nie decyduje nazwa świadczenia użyta przez strony ugody ale charakter i związek ze stosunkiem pracy. Sąd wskazał, że art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. zawiera bardzo szeroką definicję przychodów ze stosunku pracy. Przytoczył treść tego przepisu podkreślając, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W dniu 30 września 2009 r. spółka zawarła ugodę z osobą będącą jeszcze pracownikiem. Niewątpliwie źródłem świadczeń, do których pracodawca zobowiązał się na mocy tej ugody był stosunek pracy. Zdaniem Sądu pierwszej instancji wypłacone świadczenia stanowią przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Sąd powołał orzecznictwo sądowe, zgodnie z którym ponoszone przez pracodawcę świadcze...