NSA. Koszty autorskie na etacie: Sama proporcja nie wystarczy

Art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi lex specialis w stosunku do zasady ogólnej ustalania kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy wskazanej w art. 22 ust. 2 ww. ustawy. Zatem tylko w sytuacji, gdy jednoznacznie zostanie ustalone, że dany przychód objęty jest przedmiotem praw autorskich możliwe będzie zastosowanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. W każdym innym przypadku należy stosować koszty ustalone w art. 22 ust. 2 ustawy.

Spór w sprawie dotyczył możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodu z tytułu praw autorskich w wysokości 50% przychodu uzyskanego przez pracownika na podstawie stosunku pracy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wskazał, że warunkiem do zastosowania przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników, wskazanych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.) podwyższonych kosztów uzyskania przychodów jest stworzenie przez pracownika utworu, za który pracownik otrzymuje wynagrodzenie. Konieczne jest też wykazanie, że pracownik stworzył utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: u.p.a.) w ramach swoich obowiązków pracowniczych, przeniósł na pracodawcę prawo do tego utworu za określoną kwotę oraz, że wypłacone pracownikowi wynagrodzenie stanowi wynagrodzenie za ten utwór.

W rozpoznanej sprawie warunki te były spełnione, ponieważ we wniosku o wydanie interpretacji wskazano, że na podstawie obowiązującego w spółce regulaminu wynagradzania, podwyższone koszty u...