NSA. Dokumentowanie darowizny na kościół: Nie każde sprawozdanie daje prawo do ulgi

Z uzasadnienia: Sprawozdanie dotyczące przeznaczenia darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze powinno zawierać dane na tyle dokładne i konkretne, aby umożliwić podatnikowi w samoobliczeniu podatku, a następnie organowi podatkowemu w późniejszym postępowaniu podatkowym ustalenie, sprawdzenie, zweryfikowanie danych o wykorzystaniu darowizny.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Bogusław Woźniak, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 października 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 398/13 w sprawie ze skargi W. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.:

1) uchyla zaskarżony wyrok w całości,
2) oddala skargę,
3) zasądza od W. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kwotę 1103 (słownie: jeden tysiąc sto trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego w sprawie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z 31 października 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 398/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę W.P. i uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 11 grudnia 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.

Stan sprawy sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następująco:

Decyzją z 3 października 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. określił Skarżącemu wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w kwocie 72.528,- zł. Organ podatkowy pierwszej instancji zakwestionował zasadność zastosowanego przez Stronę odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na cele charytatywno-opiekuńcze kościoła, wskazując, iż przedłożone przez Stronę sprawozdanie z wykorzystania darowizny nie spełnia wymogów szczegółowości, przez co uniemożliwia zbadanie faktycznego przeznaczenia darowizny.

Po rozpatrzeniu odwołania Podatnika od powyższego rozstrzygnięcia Dyrektor Izby Skarbowej w W. - decyzją z 11 grudnia 2012 r. - utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy wskazał, że art. 40 ust. 7 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. z 1991 r., nr 66, poz. 287) stanowi przepis szczególny w stosunku do art. 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz.U z 2012, poz. 361 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.). Warunkiem koniecznym do wyłączenia z podstawy opodatkowania darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą kościelnych osób prawnych jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek: posiadanie przez podatnika pokwitowania odbioru darowizny i otrzymanie przez niego, najpóźniej w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny, od obdarowanego sprawozdania dotyczącego przeznaczenia otrzymanej darowizny na w/w cele. W rozpoznawanej sprawie ani Strona, ani obdarowany nie byli w stanie dostarczyć dowodów pozwalających na przeprowadzenie czynności kontrolnych umożliwiających zweryfikowanie spełnienia celu charytatywno-opiekuńczego przez obdarowaną kościelną osobę prawną.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Strona zarzuciła naruszenie art. 40 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego poprzez błędne zastosowanie tego przepisu przez dyrektora izby skarbowej przy potwierdzeniu warunków wyznaczonych przez naczelnika urzędu skarbowego, jakie według nich musi spełnić przedstawiane darczyńcy sprawozdanie kościelnej osoby prawnej o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą; naruszenie przepisów art. 120 w zw. z art. 121 § 1, art. 122, art. 124 oraz art. 125 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. Nr 749 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa) poprzez niewykonanie przez dyrektora izby skarbowej w przeprowadzonym postępowaniu odwoławczym wszelkich niezbędnych działań zmierzających do rozstrzygnięcia sprawy zgodnie z przepisami prawa, które zostały pominięte przez naczelnika urzędu skarbowego; naruszenie przepisów art. 229 oraz art. 200a § 1 pkt 1 w zw. z art. art. 122, art. 180 § 1, art. 181, art. 187 § 1 oraz art. 191 Ordynacji podatkowej poprzez nieprzeprowadzenie przez dyrektora izby skarbowej dodatko...