Podatek od nieruchomości: Kto ma dowieść złego stanu technicznego budynku

Przesłanka niemożności wykorzystywania gruntu lub budynku do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych adresowana jest do organów podatkowych. W tej sytuacji, organy te zobligowane są w toku prowadzonego postępowania wyjaśnić, czy rzeczywiście dany przedmiot opodatkowania będący w posiadaniu przedsiębiorcy ze względów technicznych nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Środkami dowodowymi, z których mogą korzystać organy podatkowe, są wszystkie dopuszczalne przepisami Ordynacji podatkowej, a w szczególności oględziny przedmiotu opodatkowania, przesłuchanie strony postępowania (za jej zgodą), przesłuchanie świadka, czy też powołanie biegłego. Posiłkowo, organy te mogą posługiwać się także przepisami prawa budowlanego – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie.

O co toczył się spór?

Spółka złożyła deklarację na podatek od nieruchomości za miesiące od czerwca do grudnia 2005 r. za nabyte w dniu 19 maja 2005 r. grunty, budynki i budowle składające się na kompleks ośrodka wczasowo-kolonijnego. Następnie spółka złożyła deklarację na podatek od nieruchomości za 2006 r. oraz korektę deklaracji za okres od czerwca do grudnia 2005 r. w których zadeklarowała do opodatkowania budynki mieszkalne o powierzchni 104 m², budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz części budynków mieszkalnych zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej - ogółem o powierzchni 184 m², budynki pozostałe o powierzchni 2.171 m².

Wyjaśniając przyczynę złożonej korekty, spółka wskazała, że przeprowadzane są generalne remonty budynków, pominęła niepodlegającą opodatkowaniu wiatę oraz powiększyła powierzchnię mieszkalną do 104 m².

W listopadzie 2007 r. spółka złożyła kolejna korektę deklaracji za okres czerwiec-grudzień 2005 r., w której zadeklarowała podatek od pominiętych wcześniej gruntów, zwiększyła powierzchnię budynków związanych z działalnością gospodarczą oraz wykazała 1.301 m² powierzchni budynków pozostałych i budowle. Organy podatkowe wezwały podatnika do złożenia wyjaśnień, na jakiej podstawie zakwalifikowano w korekcie deklaracji powierzchnię budynków 104 m² jako mieszkalną i powierzchnię budynków 1.301 m² jako pozostałe. W odpowiedzi na to wezwanie, Spółka wyjaśniła, że powierzchnię 104 m² zakwalifikowała jako mieszkalną, zgodnie z zapisem w akcie notarialnym i stanem faktycznym, a 2.171 m² powierzchni budynków zakwalifikowała do budynków pozostałych z uwagi na ich stan techniczny zagrażający bezpieczeństwu i uniemożliwiający całkowicie prowadzenie w nich jakiejkolwiek formy działalności.
Wójt gminy określił spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za okres czerwiec-grudzień 2005 r. oraz za lata 2006, 2007 i 2008 w wysokościach wyższych niż zadeklarowane oraz niezadeklarowane, opodatkowując 33.423 m² gruntów związanych z działalnością gospodarczą, 2.171 m² budynków związanych z działalnością gospodarczą, 104 m² budynków mieszkalnych i budowle.

W uzasadnieniu swoich decyzji organ podatkowy wyjaśnił, że dane o powierzchniach gruntów i budynków zaczerpnął z aktu notarialnego z dnia 19 maja 2005 r., zawierającego umowę sprzedaży ośrodka wczasowego i kolonijnego., na podstawie którego spółka stała się użytkownikiem wieczystym gruntów i właścicielem budynków oraz budowli. Organ podatkowy ten nie przyjął danych ani z deklaracji, ani z korekt spółki, gdyż ustalił, że wszystkie budynki, poza deklarowaną powierzchnią 104 m² budynków mieszkalnych, są budynkami użytkowymi posiadanymi przez przedsiębiorcę, a więc - zgodnie z przepisem art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2006 r., nr 121, poz. 844 z późn. zm., dalej: u.p.o.l.) są związane z działalnością gospodarczą i powinny być opodatkowane stawką przewidzianą dla tej kategorii budynków. W zakresie budowli organ podatkowy uwzględnił wartość zadeklarowaną przez podatnika, przyjął także zgodnie z tą deklaracją powierzchnię budynków mieszkalnych.

Decyzje wójta gminy podtrzymało samorządowe kolegium odwoławcze. SKO wskazało, że związek przedmiotu opodatkowania z działalnością gospodarczą może być zerwany wówczas, gdy względy techniczne nie pozwalają na wykorzystywanie go do prowadzenia działalności gospodarczej, przy czym samo twierdzenie podatnika, że jakiś obiekt nie nadaje się do prowadzenia w nim działalności gospodarczej jest bezskuteczne. Według Kolegium, to podatnik ma obowiązek udowodnić w sposób wiary...