Indywidualne podwyższanie i obniżanie stawek amortyzacyjnych

Ustawa o pdof daje możliwość indywidualnego kształtowania stawek amortyzacyjnych, oczywiście przy zachowaniu odpowiednich reguł. I tak: podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki można podwyższać: 1) dla budynków i budowli używanych w warunkach: a) pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2, b) złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,42) dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,43) dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa powyżej, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Podwyższenia stawek dla środków trwałych wymienionych w pkt. 3, bądź rezygnacji z ich stosowania można dokonać począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W objaśnienia do tabeli stawek amortyzacyjnych znajdziemy opis sytuacji, w których można zastosować wspólczynniki zwiększające.

Za pogorszone warunki używania budynków i budowli uważa się ich używanie pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury or...