Orzecznictwo: Karta podatkowa i przerwa w działalności

Wnioskiem złożonym 29 czerwca 2007 r. K. D. wystąpił o udzielenie, w trybie art. 14 a § 1 ordynacji podatkowej, odpowiedzi na pytanie, czy w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie pokoi, opodatkowanej w formie karty podatkowej, złożenie pisma 30 czerwca o wznowieniu działalności od dnia 1 lipca jest czynnością dokonaną w terminie, o jakim mowa w art. 34 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.).

W uzasadnieniu wniosku wyjaśniono, że zgodnie z powołanym przepisem w przypadku zgłoszenia przerwy w prowadzeniu działalności gospodarczej w danym roku podatkowym nie pobiera się podatku opłacanego w formie karty podatkowej za cały okres przerwy trwającej nieprzerwanie co najmniej 10 dni w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień przerwy, jeżeli podatnik zawiadomi o tej przerwie najpóźniej w dniu jej rozpoczęcia i w dniu poprzedzającym dzień jej zakończenia. Odnosząc się do wskazanego przepisu wnioskodawca stwierdził, że złożenie przez niego pisma o podjęciu działalności począwszy od 1 lipca w dniu 30 czerwca wyczerpuje dyspozycję ww. przepisu.

Uzupełniając powyższy wniosek na wezwanie organu podatkowego K. D. wyjaśnił, że jego zapytanie dotyczy roku 2007.

Postanowieniem z dnia [...] r. Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, iż stanowisko przedstawione we wniosku o interpretację nie jest prawidłowe w odniesieniu do powołanego we wniosku stanu faktycznego.

Organ podatkowy odnosząc się do opisanego stanu faktycznego ustalił, że zastosowanie w opisanym przypadku ma art. 34 ust. 1 omawianej ustawy, ponieważ wnioskodawca nie wskazuje, iż przerwa była spowodowana chorobą, co stanowi wyjątek uregulowany ust. 2. Organ wskazał, że aby wystąpił skutek w postaci nie pobierania przez urząd skarbowy podatku w trybie tego przepisu za cały okres przerwy w działalności muszą być spełnione jednocześnie cztery warunki: podatnik faktycznie czasowo nie prowadzi działalności, przerwa ta trwa nieprzerwanie ponad 10 dni, podatnik zawiadomi o przerwie najpóźniej w dniu jej rozpoczęcia, podatnik zawiadomi o zakończeniu tej przerwy najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień jej zakończenia. Organ wyjaśnił, że dniem zakończenia przerwy jest ostatni dzień jej trwania, a więc dzień bezpośrednio poprzedzający dzień rozpoczęcia działalności. W przypadku więc podatnika podejmującego działalność 1 lipca 2007 r. dniem zakończenia przerwy jest dzień 30 czerwca 2007 r., zaś dniem poprzedzającym dzień zakończenia przerwy jest 29 czerwca 2007 r. Organ uznał, że podatnik, aby dochować terminu, o którym mowa w analizowanym przepisie, zobligowany był złożyć zawiadomienie najpóźniej w dniu 29 czerwca 2007 r.

Decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej, uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej przeprowadził wykładnię spornego przepisu art. 34 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i analogicznie, jak Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał, że dniem poprzedzającym dzień zakończenia przerwy w działalności gospodarczej jest w niniejszej sprawie 29 czerwca 2007 r.

K. D. złożył na powyższe rozstrzygnięcie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zarzucając błędną interpretację art. 34 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Skarżący zarzucił, że prawidłowa interpretacja ww. przepisu winna prowadzić do wniosku, iż dniem poprzedzającym dzień zakończenia przerwy jest 30 czerwca 2007 r., a nie, jak twierdzą organy podatkowe 29 czerwca 2007 r.

Dyrektor Izby Skarbowej w odpowiedzi na skargę podtrzymując dotychczas prezentowane stanowisku wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

W myśl art. 1 ...