Orzecznictwo podatkowe: Zwrot VAT dla podróżnych

Kwota 200 zł łącznej wartości zakupów, przy której podróżny może żądać zwrotu podatku, dotyczy pojedynczego, odrębnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, Sędziowie sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, sędzia WSA Wojciech Stachurski (spr.), Protokolant Grzegorz Dudar, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 lutego 2008 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc październik 2006 r. oddala skargę.

UZASADNIENIE

Decyzją z [...] sierpnia 2007 r., nr [...], Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w B. określił B. K. kwotę zwrotu różnicy podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za październik 2006 r. w wysokości innej, niż została zadeklarowana przez podatniczkę. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że podatniczka bezzasadnie zastosowała stawkę 0% podatku w odniesieniu do dostaw towarów w systemie „Zwrot VAT dla podróżnych”, w których łączna wartość brutto poszczególnych zakupów dokonanych przez jednego podróżnego nie przekracza kwoty 200 zł. Tym samym naruszyła przepisy art. 129 w zw. z art. 128 ust. 2 i art. 130 ust. 3 pkt 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.) + w dalszej części powoływanej jako ustawa VAT, a także § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnej łącznej wartości zakupów, przy której podróżny może żądać zwrotu podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 84, poz. 780).

Nie godząc się z powyższą decyzją, podatniczka złożyła od niej odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w B. Stwierdziła w nim, że zakwestionowane zakupy przekroczyły minimalne kwoty ustalone w przepisach ustawy VAT oraz cyt. rozporządzenia Ministra Finansów. Skarżąca podniosła, że podróżny w jednym dniu dokonał zakupów powyżej 200 zł, a wystawienie więcej niż jednego dowodu sprzedaży było spowodowane tym, że na dokumencie TAX FREE mieści się tylko 7 artykułów. Dlatego też jednej osobie wystawiano kilka dokumentów sprzedaży, tak aby suma poszczególnych dokumentów była wyższa niż ustawowe 200 zł.

Po rozpoznaniu sprawy, Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z [...] listopada 2007 r., nr [...], utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu stwierdził, że podatnik ma prawo do zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT, jeżeli dokonał zwrotu podatku podróżnym i otrzymał dokument zawierający potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty. Dokument ten winien jednak spełniać wymogi określone w cyt. rozporządzeniu Ministra Finansów z 20 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnej łącznej wartości zakupów wynikającej z dokumentu, przy której można żądać zwrotu podatku. Z brzmienia przepisu § 1 tego rozporządzenia wynika, że minimalna kwota łączna wartości zakupów w wysokości 200 zł dotyczy imiennego dokumentu, a więc pojedynczego, odrębnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę. Zatem przepis ten nie dotyczy kwoty wynikającej z imiennych dokumentów, czyli z sumowania kilku dokumentów TAX FREE.

Zdaniem organu odwoławczego powyższe potwierdza również prawodawstwo europejskie. Organ wskazał w tym zakresie na przepis art. 17 obowiązującego od 1 lipca 2006 r. Rozporządzenia Rady Wspólnoty Europejskiej nr 1777/2005 z 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, które wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Wynika z niego, że w celu określenia, czy próg ustalony przez Państwo Członkowskie zgodnie z art. 15 ust. 2 akapit drugi tiret trzecie dyrektywy 77/388/EWG został przekroczony, niezbędnego obliczenia dokonuje się na podstawie wartości faktury. Można zastosować łączną wartość kilku towarów, pod warunkiem, że wszystkie te towary ujęte są na tej samej fakturze wystawionej na rzecz tego samego klienta przez tego samego dostawcę towarów podlegających opodatkowaniu.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w B. w obowiązującym stanie prawnym niedopuszczalne jest sumowanie paragonów i dokumentów TAX FREE. Jednocześnie organ odwoławczy wyraził pogląd, że dokumentem stanowiącym podstawę do zwrotu podatku i zastosowania 0% stawki podatku VAT może być imienny dokument TAX FREE, składający się z kilku kolejnych stron, z zachowaną ciągłością numeracji wszystkich pozycji towarów oraz numeracji stron wraz z załączonym paragonem fiskalnym, zawierającym wszystkie towary i dokumentującym konkretną transakcję sprzedaży. W ocenie organu nie istnieje więc konieczność „dzielenia” dostawy w celu dostosowania transakcji do wzoru dokumentu TAX FREE, który zgodnie z w/w rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. posiada 7 wierszy do wpisania kolejnych pozycji towarów. Sprzedawca może wystawić bowiem dokument składający się z kilku kolejnych stron, z zachowaną ciągłością numeracji. Taki dokument o łącznej wartości ponad 200 zł – wynikający z sumowania poszczególnych stron dokumentu – byłby podstawą do zwrotu podatku i zastosowania 0% stawki podatku. W kontekście uregulowania zawartego w ustawie VAT, przez dostawę towarów należy rozumieć sprzedaż jednego bądź też wielu towarów, dokonaną w ramach jednej transakcji kupna sprzedaży, czego potwierdzeniem jest, tak jak w niniejszej sprawie, jeden dokument TAX FREE i jeden paragon fiskalny. W przypadku podatniczki, wystawione przez nią imienne dokumenty, mimo, że wystawione są na tego samego podróżnego, mają rożne numery i posiadają dołączone do nich oddzielne paragony fiskalne. Świadczy to zatem o różnych dostawach dokonywanych na rzecz podróżnego.

W złożonej do Sądu skardze, pełnomocnik podatniczki postawiła powyższej decyzji zarzuty naruszenia:

– przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 129 ustawy VAT, poprzez wymaganie od Skarżącej spełnienia dodatkowych, nieprzewidzianych w przepisach warunków do zastosowania stawki 0% w przypadku zwrotu VAT dla podróżnych;

– przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 130 ust. 3 pkt 2 ustawy VAT oraz § 1 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z 20 kwietnia 2004 r., poprzez uznanie, iż limit 200 zł dotyczy możliwości zastosowania skutecznego żądania przez podróżnego dokonania zwrotu VAT;

– przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię § 1 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów uznając, iż wspomniany limit określa się na podstawie jednego, a nie wielu dokumentów TAX FREE, co w efekcie doprowadziło do zastosowania wobec podatnika przepisu niekonstytucyjnego, wydanego z przekroczeniem upoważnienia ustawowego;

- przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 17 cyt. wyżej rozporządzenia Rady Wspólnoty Europejskiej;

– przepisów prawa procesowego poprzez niedopełnienie obowiązków spoczywających na organie podatkowym z mocy art. 124, art. 191 i art. 227 § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – dalszej części powoływanej w skrócie o.p., poprzez nie ustosunkowanie się przez organ drugiej instancji do większości zarzutów podniesionych w opinii doradcy podatkowego, stanowiący istotny element odwołania, co mogło mieć istotny wpływ na wynik postępowania.

Strona skarżąca wniosła o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w B., a także o zasądzenia kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi jej autorka podnosiła, że nie ulega wątpliwości, iż poszczególni podróżni dokonywali jednorazowo zakupu na kwotę powyżej 200 zł, al...