Świadczenia medyczne dla pracowników pozostaną opodatkowane

Interpelacja nr 15765 do ministra zdrowia oraz ministra finansów w sprawie możliwości zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Do mojego biura poselskiego wpłynęło pismo Wielkopolskiego Klubu Kapitału zawierające stanowisko dotyczące potrzeby zmiany przepisów w sprawie podatku dochodowego od świadczeń na rzecz ochrony zdrowia pracowników.

Podzielając argumentacje zawartą w ww. piśmie, pytam Państwa: Czy Ministerstwo Zdrowia i Ministerstwo Finansów przewidują zmianę ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ten sposób, by świadczenia zdrowotne na rzecz pracowników ponoszone przez pracodawców były wolne od podatku dochodowego?

Nie wymaga specjalnych dowodów stanowisko, że polska publiczna służba zdrowia nie zabezpiecza pełnej ochrony zdrowia dla obywateli naszego kraju. Mimo wielokrotnych reform i przeznaczania coraz większych środków z budżetu państwa wielu chorych zbyt długo czeka na wizyty u specjalistów, właściwą diagnozę czy leczenie szpitalne. Długotrwałe oczekiwanie na właściwą terapię powoduje, że chorzy trafiają do szpitala w zaawansowanych stadiach choroby, co oprócz ewidentnej szkody dla pacjentów powoduje także wzrost kosztów leczenia.

Stąd oczywista była intencja ustawodawcy, który zamierzał umożliwić pracodawcom opłacanie dodatkowych świadczeń zdrowotnych dla pracowników. Ta godna podziwu inicjatywa z powodu braku spójności pomiędzy przepisami o podatkach CIT i PIT spowodowała konieczność opłacania podatku dochodowego przez pracowników korzystających ze świadczeń zdrowotnych.

Stan faktyczny i prawny jest bowiem taki, że gdy pracodawca ponosi koszt ubezpieczenia zdrowotnego na rzecz swoich pracowników w postaci opłacanej składki, wówczas jest ona wydatkiem stanowiącym koszt uzyskania przychodu (CIT). Jeżeli jednak pracodawca wykupi tzw. abonament w prywatnej firmie medycznej, wówczas kosztem uzyskania przychodu będzie tylko ta część składki, która obsługuje ubezpieczenie w części dot. medycyny pracy. Według niektórych interpretacji Ministerstwa Finansów pracodawca musi doliczyć do przychodu pracownika wartość otrzymanych świadczeń zdrowotnych, w tym usług medycznych.

Jestem przekonany, że intencją ustawodawcy nie było przerzucenie na pracowników podatku z tytułu otrzymywanych od pracodawców świadczeń zdrowotnych. Przeciwnie, jedyną logiczną odpowiedzią jest umożliwienie dodatkowej pomocy zdrowotnej, w sytuacji gdy publiczna służba zdrowia nie nadąża z obsługą wszystkich potrzebujących. Dodatkowym argumentem jest stworzenie konkurencyjnej ochrony zdrowia świadczonej przez prywatne firmy medyczne, które oferują wyższy ilościowo i jakościowo standard opieki lekarskiej. W tym stanie rzeczy pytanie zawarte na wstępie niniejszej interpelacji jest w pełni zasadne.

Działając na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora z dnia 9 maja 1996 r. (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199) realizując uprawnienia posła RP, uprzejmie proszę o odpowiedź na niniejszą interpelację.

Z poważaniem

Poseł Arkady Fiedler

Poznań, dnia 19 kwietnia 2010 r.

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia - z upoważnienia ministra - na interpelację nr 15765 w sprawie możliwości zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na interpelację pana posła Arkadego Radosława Fiedlera z dnia 19 kwietnia 2010 r., przekazaną przy piśmie pani Ewy Kierzkowskiej - wicemarszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, z dnia 29 kwietnia 2010 r. (znak: SPS-023-15765/10), w sprawie możliwości zmiany ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych pod kątem zwolnienia kosztów świadczeń opieki zdrowotnej ponoszonych przez pracodawców na rzecz pracowników od podatku dochodowego, uprzejmie wyjaśniam, iż finansowanie przez pracodawców dodatkowej i nieobowiązkowej z punktu widzenia przepisów prawa opieki zdrowotnej stanowi w istocie realizację przepisu art. 16 Kodeksu pracy, z którego wynika, że pracodawca stosownie do możliwości i warunków zaspokaja bytowe, socjalne i kulturalne potrzeby pracowników. Najpowszechniejszą metodą przejęcia przez pracodawcę niektórych kosztów świadczeń zdrowotnych udzielanych pracownikom poza systemem powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego jest wykupywanie tzw. dodatkowych ubezpieczeń w zakładach ubezpieczeń lub abonamentów medycznych, obejmujących opiekę zdrowotną pracowników.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.) nie wskazuje enumeratywnie, jakie konkretnie koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Pojęcie kosztów uzyskania przychodów ustawa określa w sposób generalny, wskazując na określone cechy, jakie musi spełniać dany koszt, aby mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. l ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powyższej ustawy. Analogiczne regulacje zawiera art. 15 ust. l ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.).

Z powyższego wynika, że wydatek poniesiony przez podatnika może być uznany za koszt podatkowy, jeżeli istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a możliwością uzyskania przychodu, zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów i nie został wymieniony w katalogu kosztów wyłączonych spośród kosztów uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, iż począwszy od dnia l stycznia 2007 r., zniesiono ograniczenie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wyłącz...