Wydatki na aparat słuchowy mogą być kosztem firmy - fiskus zmienia zdanie?

Wydatki na aparat słuchowy, który jest konieczny w trakcie wykonywania zawodu i stanowi niezbędny element kompleksowego wykonania usługi będącej przedmiotem prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności i wydatek ten obiektywnie może w efekcie końcowym przełożyć się na uzyskanie dochodu, będzie stanowić koszt podatkowy. Tak stwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej.

Z wnioskiem o interpretację zwrócił się psycholog i psychoterapeuta, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług psychologicznych. Jak wyjaśnił, rodzaj prowadzonej działalności wymaga wyższego poziomu słyszalności - praca indywidualna i grupowa z pacjentami z zaburzeniami lękowymi i nerwicowymi (np. afonia) osoby z bardzo cichym głosem. Aby móc lepiej wykonywać swój zawód, potrzebuje aparatu słuchowego, z uwagi na brak znacznego ubytku słuchu nie przysługuje mu żadna ulga na aparat, a jego zakup nie jest dla niego konieczny do codziennego funkcjonowania. Dodał, że brak lepszego poziomu słyszalności powoduje znaczne ograniczenie jego możliwości zarobkowych.

W związku z powyższym przedsiębiorca zadał pytanie o możliwość zaliczenia w koszty prowadzonej przez niego działalności wydatków na zakup aparatu słuchowego. Jego zdaniem - tak.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się z psychologiem.

W uzasadnieniu wydanej interpretacji organ podatkowy przypomniał, że, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Jak zauważył Dyrektor KIS, wskazane przez przedsiębiorcę wydatki nie zostały wprost wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Jednak fakt, że dany wydatek nie został ujęty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w tym przepisie, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Skoro jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów, bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo-skutkowy powinien mieć charakter obiektywny.

Zdaniem organu ...