Zwrot za ładowanie samochodu elektrycznego a przychód pracownika

Zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie samochodu elektrycznego we własnym zakresie, poza godzinami pracy, nie będzie stanowił po stronie pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 3 ww. ustawy. Tak uznał Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej.

We wniosku o interpretację spółka wskazała, że jej pracownicy będą użytkować pojazdy elektryczne, będące jej własnością, zarówno do celów służbowych jak i prywatnych. Samochody elektryczne będą mogły być ładowane na terenie nieruchomości pracodawcy, w stacjach ładowania dostępnych komercyjnie, w miejscu zamieszkania pracownika jak i w innym dogodnym dla pracownika miejscu (z gniazdka sieciowego). Koszty poniesione przez pracownika na ładowanie samochodu elektrycznego we własnym zakresie poza godzinami pracy, będą pracownikowi zwracane.

W związku z powyższym spółka zapytała, czy zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie samochodu elektrycznego we własnym zakresie, poza godzinami pracy będzie objęty ryczałtem na podstawie art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie będzie podlegał odrębnemu opodatkowaniu PIT w trybie art. 12 ust. 1 w zw. z ust. 3 tej ustawy. Zdaniem spółki, zwrot ten będzie objęty ryczałtem.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem spółki. W wydanej interpretacji organ stwierdził:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Na mocy art. 11 ust. 2b cytowanej ustawy jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica...