VAT od czynszu, najmu i opłat za media

Pytanie podatnika: Jaką stawkę VAT ma zastosować Wnioskodawca refakturując najem, energię i wodę zakładowi fryzjerskiemu? Czy Wnioskodawca będący podatnikiem VAT powinien wystawiać refaktury zakładowi fryzjerskiemu ze stawką VAT zgodnie z fakturą pierwotną?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu 11 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania czynszu najmu oraz opłat za energię, wodę i ścieki oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania czynszu najmu oraz opłat za energię, wodę i ścieki oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący czynnym płatnikiem VAT wynajmuje lokal użytkowy, w którym prowadzi działalność gospodarczą – salon kosmetyczny oraz oddział zajmujący się ochroną osób i mienia. Na początku każdego miesiąca – z góry, Wnioskodawca otrzymuje faktury od właściciela lokalu za najem oraz „refaktury” za wodę, ścieki i energię. Właściciel lokalu nie jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca, za zgodą właściciela lokalu, zamierza odstąpić część lokalu innej osobie prowadzącej działalność gospodarczą (zakład fryzjerski), która nie jest podatnikiem VAT. Firma chce w ten sposób podnieść swoją konkurencyjność, gdyż zwiększy się liczba potencjalnych klientów w salonie kosmetycznym. Umowa będzie podpisana między Wnioskodawca a zakładem fryzjerskim i co miesiąc będą wystawiane „refaktury” czynszu, jak również opłat za wodę, ścieki i energię dla zakładu fryzjerskiego, zgodnie z podziałem powierzchni. Zakład fryzjerski zajmować będzie 48,07% powierzchni całego lokalu i w takim procencie Wnioskodawca będzie refakturował czynsz. Natomiast zgodnie z umową media będą refakturowane w wysokości 1/3 rachunków – wynikać to będzie z umowy (1/3 ochroniarze, 1/3 zakład kosmetyczny, 1/3 salon fryzjerski). Czyli: właściciel lokalu (niebędący podatnikiem VAT) wystawia fakturę za najem i refaktury za media Wnioskodawcy. Następnie Wnioskodawca będący podatnikiem VAT wystawia refaktury zakładowi fryzjerskiemu, który nie jest podatnikiem VAT za czynsz i media. Wnioskodawca refakturując czynsz i media nie narzuca „swoich kosztów” i marży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Jaką stawkę VAT ma zastosować Wnioskodawca refakturując najem, energię i wodę zakładowi fryzjerskiemu?
Czy Wnioskodawca będący podatnikiem VAT powinien wystawiać refaktury zakładowi fryzjerskiemu ze stawką VAT zgodnie z fakturą pierwotną (od dostawcy energii i wody), czy ze stawką : „ZW” – ze względu na to, że sam otrzymuje rachunki od właściciela lokalu „zwolnione z VAT”?
Czyli: czy Wnioskodawca ma stosować stawkę VAT taką jak na fakturze pierwotnej, czy też ma refakturując stosować stawkę VAT prawidłową dla wystawcy faktury – właściciela lokalu?
Czy, jeżeli ma wystawiać refaktury z podatkiem VAT, to jak go rozliczać w odniesieniu do otrzymywanych faktur od właściciela lokalu – czy też od nich może odliczyć VAT... Jeżeli tak, to w jaki sposób?

Stanowisko Wnioskodawcy.
Refakturowanie usług, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, to sytuacja, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług. Wnioskodawca nie powinien być obciążony naliczeniem stawki VAT właściwej dla własnego, refakturowanego świadczenia, nie jest zatem podwójnie obciążony podatkiem VAT z tego tytułu (raz – nie mając prawa odliczenia, drugi raz – naliczając VAT z tytułu refakturowanej czynności). Istota refakturowania polega na odsprzedaniu uprzednio nabytej usługi w celu przeniesienia kosztów poniesionych przez refakturującego na rzecz podmiotu, który ostatecznie w sposób faktyczny korzysta z określonych usług. Ogólnie przy refakturowaniu odsprzedający usługę stosuje taką samą stawkę VAT, z jaką otrzymał daną usługę. W ustawie o VAT art. 30 ust. 3 potwierdza się, że nie należy drugi raz opodatkowywać tych usług. Jeżeli usługa została nabyta od przedsiębiorcy niebędącego czynnym podatnikiem VAT, to jej potwierdzeniem jest rachunek bez naliczonej kwoty VAT. W momencie odsprzedaży czynny podatnik VAT odsprzedaje tę usługę naliczając odpowiedni VAT, taki jaki byłby naliczony przez sprzedawcę, gdyby był on czynnym podatnikiem VAT. Czyli przy refakturowaniu usługi nabytej od „nievatowca” należy zastosować stawkę podatku właściwą dla danej usługi, czyli:

1. co do usługi najmu: właściciel lokalu (niebędący podatnikiem VAT) fakturuje usługę bez VAT-u Wnioskodawcy, a ten refakturuje usługę zakładowi fryzjerskiemu również bez podatku, w proporcji ustalonej w umowie.
2. co do refakturowania mediów, np.: wody, ścieków: właściciel lokalu wystawia rachunek (bez VAT) Wnioskodawcy (np. w wysokości 108 zł), który może odliczyć sobie VAT na podstawie faktury pierwotnej (od dostawcy wody) – czyli odlicza 8 zł. Następnie refakturuje te usługi zakładowi fryzjerskiemu ( w wysokości 1/3 zgodnie z umową) czyli 100,00 zł x 1/3 netto + VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).
Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.
Zgodnie z art. 8 ust. 2a ww. ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otr...