Spłata kredytu na mieszkanie przez rodziców to darowizna?

Pytanie podatnika: Czy udział w solidarnej spłacie rat kredytu przez rodziców (współkredytobiorców) wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego, określonego w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, u trzeciego kredytobiorcy (córki)?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty kredytu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty kredytu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 30 lipca 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła na rynku wtórnym własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego za cenę 325 000 zł. Środki na zakup przedmiotowego mieszkania w kwocie 32 500 zł pochodziły w części ze środków własnych Wnioskodawczyni, a w części ze środków rodziców. Reszta w wysokości 292 500 zł została sprzedawcy zapłacona z kredytu mieszkaniowego udzielonego przez bank na okres 13 lat. Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni nie miała wystarczającej zdolności kredytowej, kredyt ten został zaciągnięty wspólnie z rodzicami. Kredytobiorcami zostali zarówno rodzice, jak i Wnioskodawczyni. Zabezpieczeniem kredytu stała się hipoteka na rzecz banku. Natomiast w akcie notarialnym -umowie sprzedaży mieszkania, jako nabywca i jedyny właściciel lokalu widnieję tylko Wnioskodawczyni, bez udziału rodziców. Raty kredytu spłacają obecnie solidarnie wszyscy kredytobiorcy, w równej kwocie dla każdego z nich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, udział w solidarnej spłacie rat kredytu przez rodziców (współkredytobiorców) wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego, określonego w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, u trzeciego kredytobiorcy (córki)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, udział w spłacie rat kredytu przez rodziców - współkredytobiorców, nie powoduje powstania u Niej obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Środki przeznaczane na udział w spłacie rat kredytu przez rodziców nie stanowią darowizny na rzecz Wnioskodawczyni, ponieważ kredyt zaciągnięty został przez trzy osoby i to one są zobowiązane do jego spłaty.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków darowizn, określony w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, ma charakter zamknięty, co oznacza, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, które zostały enumeratywnie wymienione w tym przepisie.

Podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Gdy stronami zawartej umowy kredytowej, oprócz Wnioskodawczyni, są również rodzice, zastosowanie znajduje także art. 366 § 1 K.c. Zgodnie z tym przepisem, kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika więc, że do momentu całkowitego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidami pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką można by mu przypisać poprzez np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych.

Jeśli strona zobowiązania solidarnego spłaca całość zadłużenia, bez woli czynienia tego w celu obdarowania pozostałych stron zobowiązania, a jedynie w zamiarze zwolnienia się ż długu, to poprzez samą zapłatę całości, czy też części zobowiązania solidarnego, nie może dojść do obdarowania kogokolwiek. Dł...