Jednorazowa amortyzacja w spółce cywilnej

Pytanie podatnika: Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, która została założona w 2015 r. - a zatem wyłącznie w 2015 r. była podmiotem „rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej”, którego dotyczyły ograniczenia wynikające z treści art. 22k ust. 11 ustawy o PIT. Wspólnicy spółki zamierzają nabyć środek trwały i dokonać jednorazowej amortyzacji. Jednocześnie Wnioskodawca od 1999 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Czy Wnioskodawca jako wspólnik spółki cywilnej może dokonać jednorazowej amortyzacji?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2016 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2015 r. małżonkowie .... (Wnioskodawca) i .... założyli Spółkę cywilną pod nazwą „....”. Dla Spółki cywilnej prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów, a wspólnicy rozliczają się na zasadach ogólnych w formie 19% podatku liniowego. Udziały Wnioskodawcy wynoszą 90%. Limit dla „małego podatnika” wynosi 1 200 000 euro. Biorąc pod uwagę przychody wraz z kwotą podatku od towarów i usług Spółka cywilna w 2015 r. nie przekroczyła powyższego limitu. Wnioskodawca będący jednym ze wspólników Spółki cywilnej, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1999 r. i w tym okresie korzystał z prawa do jednorazowej amortyzacji. W 2013 r. przekroczył On limit dla „małego podatnika”. Wspólnicy Spółki cywilnej chcą nabyć środek trwały i dokonać jednorazowej amortyzacji, określonej w art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Środek trwały spełnia wymogi określone w ww. przepisie (przesłanki jednorazowej amortyzacji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca jako wspólnik Spółki cywilnej może dokonać jednorazowej amortyzacji, określonej w art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie jednorazowej amortyzacji jest możliwe. W przedmiotowej sprawie obliczając limit dla „małego podatnika” 1 200 000 euro należy brać pod uwagę wyłącznie przychody z działalności prowadzonej w Spółce cywilnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

Definicję „małego podatnika” zawiera art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jej treścią jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez …Bank….

Dla korzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W związku z powyższym, dla jednorazowej amortyzacji podatkowej, przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia „małego podatnika” w przypadku, gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w formie spółki niebędącej osobą prawną do limitu 1 200 000 euro należy uwzględniać przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w tej spółce.

Skoro przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niebędącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką, a nie ze wspólnikami tej spółki.

Wnioskodawca posiłkował się wydanymi wcześniej interpretacjami m.in. interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 maja 2013 r., Nr IPPB1/415-441/13-2/EC; interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 stycznia 2013 r., Nr ILPB1/415-1019/12-4/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, korzystanie przez jednego ze wspólników z jednorazowej amortyzacji w prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej pozostaje bez wpływu na możliwość jej zastosowania w Spółce cywilnej. Przepis art. 22k ust. 11 dotyczy bowiem podatników rozpoczynających działalność gospodarczą, a nie „małych podatników” zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 20.

Podsumowując, w świetle zacytowanych przepisów, Spółka cywilna nabywając środek trwały spełnia warunki do zastosowania jednorazowej amortyzacji, a tym samym Wnioskodawca może dokonywać odliczenia jednorazowej amortyzacji stosownie do udziału w dochodach i kosztach Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.