Emerytura za pracę za granicą w UE – część 1

„Co zmoją emeryturą, kto mi ją przyzna ibędzie wypłacał, skoro posiadam okresy ubezpieczenia wkilku państwach członkowskich UE?” – to pytanie, które coraz częściej jest zadawane przez polskich pracowników migrujących.

Od wejścia Polski do UE liczba takich pracowników, a więc osób posiadających okresy zatrudnienia nie tylko w Polsce, ale także w innych, często kilku, państwach członkowskich, zwiększa się. Naturalnym jest więc, że rośnie zainteresowanie uzyskaniem odpowiedzi na tak postawione pytanie. Odpowiedź na nie dają unijne przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Są to przepisy, które w obszarze zabezpieczenia społecznego regulują sytuację osób, które skorzystały z unijnej swobody przemieszczania się.

Obecnie podstawą unijnej koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego są dwa rozporządzenia o jednakowej mocy prawnej, tj.:

• rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.Urz. UE L 166 z 30 kwietnia 2004 r., s. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 5, s. 72, z późn. zm.) oraz
• rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.Urz. UE L 284 z 30 października 2009 r., s. 1, z późn. zm.).

Rozporządzenia te nie tworzą „nowego europejskiego systemu emerytalnego”. Nie funkcjonuje unijny, ponadpaństwowy, system emerytalny. Każde państwo członkowskie zachowuje własny system i ma wyłączną kompetencję do jego tworzenia, samo decyduje o jego kształcie, o tym, komu i po spełnieniu jakich warunków zapewnia emeryturę. Unijne przepisy stanowią wyłącznie podstawy prawne do korzystnego, z punktu widzenia pracownika migrującego, współistnienia krajowych systemów emerytalnych.

Każdy płaci za własn...