Teoria malarstwa fiskusa

Gruby generalnie nigdy nie zazdrościł. Kiedy jednak przeczytał wGłosie Puszczy, że Henryk Fąferko założył spółkę zAmerykanami, totrochę go ukłuło. Henryk Fąferko był znajomym zosiedla, dopóki nie zbudował domu zbasenem. Wszystko zapatyczki do lodów, które produkował najpierw wgarażu, apotem wniewielkiej fabryczce. Fabryczka szybko stała się poważnym zakładem pracy, aFąferko szanowanym panem prezesem. Iteraz Gruby czyta, że Fąferko wnosi aport dospółki zfirmą Amaricanos Sticks wpostaci fabryki Fąfex wartości pięćdziesięciu milionów złotych.

- No i popatrz, Siwy, strugaczka do patyków za pięćdziesiąt milionów złotych – powiedział Gruby i zakłuło go z tej zazdrości.

- Ustawił się chłop do końca życia – przytaknął Siwy. I wtedy zobaczyli Henryka Fąferko. Stał w drzwiach baru tak blady, że aż siny, w ręku trzymał kartkę papieru, a wzrokiem rozpaczliwie szukał oparcia. Znalazł, zobaczywszy Grubego i Siwego.

- Panowie, ratujcie, bo zwariuję – wydusił Fąferko głosem oczekującego na wyrwanie sześciu zdrowych zębów bez znieczulenia.

- Ratować? Ukraińskiej mafii Pan fabrykę sprzedał czy amerykańskiej firmie z dwustuletnią tradycją? – nie zrozumiał Gruby.

- Aaaaa, już wiecie, a to, że mam zapłacić dwanaście milionów VAT też wiecie? – Fąferko pokazał na papier, który miął w ręku.

- Dwanaście…? – przyjaciele zaniemówili.

- I trzysta dwadzieścia osiem tysięcy – dokończył Fąferko.

- Zaraz, zaraz, biegły nie jestem, ale czytałem wczoraj przypadkowo zupełnie, nawet się złapałem, że czytam pierdoły, które mnie nie dotyczą, więc czytałem, że jak ktoś wnosi całą fabrykę do spółki, to nie płaci VAT. Nie moja sprawa, ale mam wrażenie, że Fąf...