Abonamenty medyczne – fiskus upomni się o podatek

Interpelacja nr 16702 do ministra finansów w sprawie zaległego podatku dochodowego za abonament zdrowotny

Szanowny Panie Ministrze!

Prasa donosi, że nawet 2 mln osób mogą dopłacić do fundowanego przez firmę lekarza. Za 40-złotowy abonament zdrowotny, płacony przez firmę, pracownik może teraz zapłacić do 900 zł zaległego podatku, ponieważ urzędy skarbowe upominają się o podatek od pakietów medycznych opłacanych pracownikom przez firmy. Chodzi o zaległości z ostatnich 5 lat. Szacuje się, że z pakietów korzysta 1,5-2 mln pracowników. W związku z niejasnymi przepisami dotychczas nie płacili oni z tego tytułu podatku dochodowego PIT. Dopiero ostatnio Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że od abonamentu trzeba płacić podatek. Oznacza to, że osoby, którym pracodawca zafunndował abonament, np. za 40 zł miesięcznie, nie płacąc od niego podatku np. przez pięć lat, będą musiały odprowadzić go od kwoty ok. 2,4 tys. zł. W zależności od stawek podatkowych może to być 500-900 zł, plus odsetki za zwłokę. Zaległy podatek będą musieli zapłacić pracodawcy, ale niewątpliwie sięgną potem do kieszeni pracowników. Na dodatek firmy będą musiały zapłacić zaległe składki na ZUS i to z odsetkami.

W związku z powyższym pytam Pana Ministra:

1. Czy prawdą jest, że urzędy skarbowe żądają zapłaty podatku od pakietów medycznych opłacanych pracownikom przez firmy?

2. Na jakiej podstawie urzędy skarbowe mogą zażądać zapłaty tego podatku?

Poseł Anna Sobecka

Toruń, dnia 17 czerwca 2010 r.

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra - na interpelację nr 16702 w sprawie zaległego podatku dochodowego za abonament zdrowotny

Szanowny Panie Marszałku! W związku z interpelacją pani poseł Anny Sobeckiej, zawartą w piśmie z dnia 5 lipca 2010 r. nr SPS-023-16702/10 w sprawie zaległego podatku dochodowego za abonament zdrowotny, uprzejmie informuję.

Stosownie do postanowień art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, ze zm.) przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi niewchodzące w zakres działalności pracodawcy) ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Dlatego też w przypadku usług zakupionych przez pracodawcę wartość pieniężną tych świadczeń dla celów podatkowych ustala się według cen zakupu.

Z powołanych przepisów wynika zatem jednoznacznie, iż pracodawca jest obowiązany do doliczenia do przychodu pracownika wartości faktycznie otrzymanych przez pracownika świadczeń, w tym usług medycznych, stosując w tym celu ceny zakupu usługi.

Z kolei dla pracodawców wydatki związane z wykupieniem abonamentów medycznych stanowią koszt podatkowy.

Uchwałą z dnia 24 maja 2010 r. (sygn. akt II FPS 1/10) Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów uznał, iż: ˝Wykupione przez pracodawcę pakiety świadczeń medycznych, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), stanowią dla pracowników, uprawnionych do ich wykorzystania, nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 tej ustawy˝.

Uzasadniając powyższe stanowisko, skład siedmiu sędziów uznał, iż ˝sama możliwość skorzystania z usług medycznych posiada istotny wymiar finansowy, czego dowodzi także szybko rosnąca popularność pakietów medycznych. Gdyby pracownik ową możliwość chciał zapewnić sobie samodzielnie, musiałby wykupić abonament, płacąc za niego częstokroć więcej niż kwota wydatkowana przez pracodawcę w przeliczeniu na jednego uprawnionego zatrudnionego. Nie budzi zatem wątpliwości, że pracownik nabywający dzięki pracodawcy możliwość nieodpłatnego korzystania z prywatnej opieki medycznej, otrzymuje przysporzenie majątkowe˝.

Należy zatem stwierdzić, iż podjęta w dniu 24 maja 2010 r. uchwała ostatecznie rozwiała wątpliwości co do poprawności wielokrotnie prezentowanego stanowiska zarówno przez ministra finansów, jak i przez organy podatkowe, że wartość zindywidualizowanych abonamentów medycznych zakupionych przez pracodawcę dla pracowników jest przychodem ze stosunku pracy, podlegającym opodatkowaniu. Abonament medyczny stanowi bowiem nieodpłatne świadczenie, a przychód z tego tytułu powstaje w momencie otrzymania uprawnienia do korzystania z usług medycznych (abonamentu medycznego), a nie w momencie skorzystania z konkretnej usługi medycznej.