Zastaw na prawach w Kodeksie cywilnym

Przedmiotem zastawu w klasycznej postaci są rzeczy ruchome. Prawo dopuszcza również ustanowienie zastawu na prawach, jeżeli są to prawa zbywalne.

Prawem zbywalnym jest przykładowo roszczenie o zapłatę należności z tytułu najmu, wynikające z transakcji gospodarczej. Do grupy praw niezbywalnych możemy zaliczyć prawa autorskie osobiste, roszczenia o rentę, roszczenia o ochronę dóbr osobistych, jeśli mają charakter majątkowy, czy też roszczenia odszkodowawcze związane bezpośrednio z osobą poszkodowanego.
Do zastawu na prawach stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o zastawie na rzeczach ruchomych, przy uwzględnieniu odmienności dotyczących przedmiotu zastawu, czyli praw majątkowych.

Ustanowienie zastawu

Dla ustanowienia zastawu na prawie konieczne jest przestrzeganie zasad obowiązujących w odniesieniu do przeniesienia tego prawa. Podstawową formą umowy o ustanowienie zastawu jest forma pisemna z datą pewną, nawet gdy umowa o przeniesienie prawa nie wymagała takiej formy.

Przykład: Zastawca posiada wierzytelność o zapłatę należności przez osobę trzecią. Wierzytelność ta nie jest stwierdzona wyrokiem sądowym, lecz nie jest kwestionowana przez dłużnika. Dokumentem potwierdzającym istnienie wierzytelności jest umowa. Równocześnie zastawca zamierza pozyskać środki pieniężne od instytucji finansowej na cele związane z prowadzoną działalnością. Na zabezpieczenie spłaty pozyskiwanych środków oferowany jest zastaw na wierzytelności opisanej wyżej. W celu skutecznego ustan...