Zaksięguj stres

Stres, kojarzony dziś negatywnie, ma bardzo zacnych przodków. Błyskawiczna mobilizacja w sytuacji zagrożenia pozwalała na obronę przed dzikim zwierzem, albo przeciwnikiem z wrogiego plemienia (walcz lub uciekaj). Ten atawistyczny mechanizm stresu działa zresztą doskonale do dziś. W sytuacji zagrożenia reagujemy błyskawicznie, intuicyjnie i często ze zwielokrotnioną siłą.

Przypomnijmy sobie egzaminacyjne zdenerwowanie. Przed drzwiami pustka w głowie, mokre ręce, nerwowo przeglądane notatki. Do pierwszego pytania, kiedy wiedza (oczywiście jeśli ją mieliśmy) przypływa do nas szeroką falą. To również jest efekt pozytywnego stresu. Organizm mobilizuje swoje siły, wchodzimy na wyższe obroty. Wzrasta tętno, dotlenienie krwi, mózg „zwiększa obroty”. Po ustaniu sytuacji alarmowej wszystko wraca do normy a my odczuwamy zmęczenie. Jednym słowem zaksięgowaliśmy stres.

Czym jest stres?

Stres jako pojęcie medyczne wymyślił Hans Hugo Selye urodzony w 1907 roku lekarz fizjopatolog i endokrynolog kanadyjski, pochodzenia austriackiego. Badaniu tego zjawiska i jego wpływowi na człowieka poświęcił 50 lat pracy naukowej. Z tego też powodu nosił przydomek dr Stress. Selye był aż dziesięciokrotnie nominowany do Nagrody Nobla, której nigdy nie otrzymał. Ciekawe jak bardzo z tego powodu się stresował. W 1956 roku wydał książkę „The Stress of Life”, od której zaczęła się światowa kariera stresu – zjawiska, które dotyka nas wszystkich bez względu na to, czy się tym zgadzamy, czy nie.

Długotrwały stres możemy porównać do pracy silnika samochodu na najwyższych obrotach. Krótkotrwałe dociśnięcie pedału gazu spowoduje spodziewaną reakcję – przyspieszenie auta. Spróbujcie jednak męczyć silnik maksymalnymi obrotami przez tydzień albo dłużej bez chwili przerwy. Jakże często nasza praca powoduje, że ...