Pełnomocnik w postępowaniu podatkowym

Zgodnie z zapisami art. 136 Ordynacji podatkowej strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna, mająca pełną zdolność do czynności prawnych. Ustawodawca nie określa szczególnych wymagań, jakie powinna spełniać osoba, będąca pełnomocnikiem. Bez znaczenia jest wykształcenie, wykonywany zawód czy też kwalifikacje.

Organ podatkowy ma obowiązek udzielenia stronie niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego, pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania niezależnie od tego, czy strona występuje samodzielnie, czy jest reprezentowana przez pełnomocnika profesjonalnego, czy też przez osobę fizyczną nieposiadającą stosownych kwalifikacji. Odmiennie przedstawia się sytuacja w postępowaniach sądowych. Przykładowo w postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd poucza strony o sposobach i formach zaskarżenia rozstrzygnięcia, gdy strona jest reprezentowana przez adwokata lub radcę prawnego. (zob. A. Laskowski, Pełnomocnictwo w postępowaniu podatkowym, Przegląd Podatków Lokalnych i Finansów Samorządowych, 9/2008).

Interesy podatnika

Instytucja pełnomocnictwa procesowego ma zapewnić stronie możliwość należytego reprezentowania swoich interesów w trakcie postępowania podatkowego. Można więc przyjąć, że instytucja ta jest jedną z formalnych gwarancji ochrony praw jednostki. Możliwość skorzystania z profesjonalnej pomocy w toku postępowania podatkowego ma z założenia chronić stronę tego postępowania przed negatywnymi skutkami nieznajomości prawa. Wprawdzie w postępowaniu administracyjnym, w tym także podatkowym, obowiązuje ogólna zasada, iż organy podatkowe powinny udzielać niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania, to nie można z niej wyprowadzić wniosku, że na organ podatkowy został nałożony obowiązek udzielania porad prawnych.

Udział pełnomocnika w postępowaniu...