Zadaniowy czas pracy w praktyce

Zapytanie nr 2034 do ministra rodziny, pracy i polityki społecznej, ministra spraw wewnętrznych i administracji w sprawie sprawdzenia w praktyce stosowania zadaniowego czasu pracy przez firmy i administrację publiczną

Moje zapytanie poselskie dotyczy sprawdzania w praktyce stosowania zadaniowego czasu pracy przez firmy i administrację publiczną.

Taki tryb pracy uzasadnia tylko określony rodzaj pracy, specyfika organizacji firmy. Budzi to też kontrowersje... - czyli:

Jak jest realizowany obowiązek płacy za czas pracy w nadgodzinach?

Jak jest rozumiane ponoszenie przez pracownika ryzyka działalności gospodarczej przez pracodawcę lub odpowiedzialności urzędniczej w takim trybie pracy?

Czy trzeba prowadzić dokumentację czasu pracy, jak m.in. ewidencja czasu pracy?

Jaka jest ochrona wynagrodzenia osób tak zatrudnionych?

Czy mają tutaj zastosowanie przepisy o minimalnym wynagrodzeniu stosowane co do popularnych umów cywilnoprawnych?

Jak są ustalane okoliczności i przyczyny wypadku, prowadzony rejestr wypadków oraz sporządzana tzw. statystyczna karta wypadku pracownika zatrudnionego w systemie zadaniowym?

Poseł Krzysztof Sitarski

25 stycznia 2017 r.

Odpowiedź na zapytanie nr 2034 w sprawie sprawdzenia w praktyce stosowania zadaniowego czasu pracy przez firmy i administrację publiczną

Odpowiadając na zapytanie poselskie Pana Posła Krzysztofa Sitarskiego w sprawie sprawdzenia w praktyce stosowania zadaniowego czasu pracy przez firmy i administrację publiczną, przekazaną przy piśmie z dnia 7 lutego 2017 r., znak: K8ZAP2034, uprzejmie wyjaśniam, co następuje.

W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy może być stosowany system zadaniowego czasu pracy. Pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm określonych w art. 129 k. p. (art. 140 k. p.).

Istota tego systemu czasy pracy polega na samodzielnym kształtowaniu rozkładu czasu pracy przez pracownika. Oznacza to, że to pracownik decyduje o organizowaniu czasu pracy poprzez określenie, w jakim czasie będzie realizował powierzone mu zadania. Ta swoboda jest jednak ograniczona wymiarem zadań, które pracownik ma zrealizować.

Miernikiem pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy staje się rodzaj i ilość pracy (zadań), którą ma wykonać, często w sposób powtarzający się. Zadania te muszą być wyznaczone w akcie lub czynności kreującej treść stosunku pracy (a nie doraźnie, każdego dnia). Zakres zadań powinien być tak wyznaczony, aby przy dołożeniu zwykłej staranności pracownik mógł je wykonać w granicach norm ustalonych przepisem art. 129 k. p. Zabezpieczeniem przed zbyt dowolnym ustaleniem takiego wymiaru jest wymóg porozumienia z zainteresowanym pracownikiem. Oznacza to, że mają być dostosowane do wymiaru czasu pracy, ustalone prawidłowo, tzn. w takim rozmiarze że pracownik wykonując pracę sumiennie i starannie mógł ją wykonać w granicach wymiaru czasu pracy. Gdyby okazało się, że nie było to możliwe, pracownik zatrudniony w zadaniowym systemie czasu pracy nie byłby pozbawiony roszczenia o wynagrodzenie za pracę ponad normy czasu pracy. Zlecanie pracownikowi zadań, których wykonanie w normalnym czasie pracy jest niemożliwe, trzeba przy tym kwalifikować jako równoznaczne z poleceniem świadczenia pracy w czasie przekraczającym normy czasu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1998 r. I PKN 301/98, OSNP z 1999 r., Nr 19. poz. 608).

Konsekwencją stosowania zadaniowego czasu pracy jest m.in. to, że w stosunku do pracowników objętych tym systemem nie ewidencjonuje się godzin pracy. Nie oznacza to jednakże, aby pracownikom zatrudnionym w zadaniowym czasie pracy nie przysługiwało wynagrodzenie za pracę w g...