Opodatkowanie i udokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy skradzionego towaru

Pytanie podatnika: Firma dokonała sprzedaży towaru na rzecz kontrahenta z kraju Wspólnoty. Po dokonaniu załadunku wystawiona została faktura obejmująca całą wartość towaru. Przewoźnik/spedytor dokonał przewozu towaru poza terytorium kraju do miejsca przeznaczenia zgodnie z danymi umieszczonymi na fakturze sprzedaży. Faktycznie towar został odebrany przez nieznane osoby pod wskazanym adresem. W następstwie wydarzeń okazało się, że firma Wnioskodawcy padła ofiarą zorganizowanego przestępstwa, mającego na celu kradzież towaru. Jak prawidłowo wykazać ww. transakcję zgodnie z ustawą o VAT?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 29 czerwca 2011 r. sygn. I SA/Lu 264/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 25.10.2012 r.) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20.07.2012 r. sygn. akt I FSK 1637/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 08.10.2012 r.) - stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30.09.2010 r. (data wpływu 05.10.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy skradzionego towaru - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.10.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy skradzionego towaru.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą hurtową komputerów, sprzętu peryferyjnego i oprogramowania. Dokonuje dostaw towarów z Polski do innych krajów członkowskich Wspólnoty na warunkach DDU. W marcu bieżącego roku firma dokonała sprzedaży towaru na rzecz kontrahenta z kraju Wspólnoty. Po dokonaniu załadunku wystawiona została faktura obejmująca całą wartość towaru. Przewoźnik/spedytor dokonał przewozu towaru poza terytorium kraju do miejsca przeznaczenia zgodnie z danymi umieszczonymi na fakturze sprzedaży. Faktycznie towar został odebrany przez nieznane osoby pod wskazanym adresem. W następstwie wydarzeń okazało się, że firma Wnioskodawcy padła ofiarą zorganizowanego przestępstwa, mającego na celu kradzież towaru.

Na podstawie oświadczeń uzyskanych od przewoźnika i posiadanych dokumentów, w tym policji, firma jest w stanie stwierdzić, że kradzież towarów nastąpiła po przekroczeniu granicy Polski, we Francji. Przestępstwo polegało na dokonaniu dostawy towarów osobie bezprawnie posługującej się dokumentami finansowymi legalnie działającej firmy zarejestrowanej we Francji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, jak prawidłowo wykazać transakcję zgodnie z ustawą o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stwierdza, że dokonana transakcja związana była bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wyłudzenie towaru było wynikiem zdarzenia, któremu trudno było zapobiec, pomimo, że podjęte zostały odpowiednie czynności zmierzające do ujęcia sprawcy oszustwa.

Wnioskodawca podkreśla, że strata towaru nie była wynikiem jakiegokolwiek zaniedbania, ale wywołana celowym działaniem zorganizowanej grupy osób, która bezprawnie posłużyła się dokumentami finansowymi czynnego kontrahenta unijnego. Firma sprzedając towar kontrahentowi w sposób dokładny sprawdziła wiarygodność nabywcy. Zweryfikowano numer VAT, który potwierdzony został na dzień przeprowadzonej transakcji jako aktywny. Ponadto firma ubezpieczeniowa należności handlowych po weryfikacji wniosku udzieliła ochrony ubezpieczeniowej dokonywanej transakcji wewnątrzwspólnotowej.

Wnioskodawca w związku z nieotrzymaniem w terminie płatności podjął kroki prawne zmierzające do wyjaśnienia sprawy oraz odzyskania należności. Fakt podejrzewania popełnienia przestępstwa został zgłoszony na policję w Polsce oraz w miejscu, gdzie przesyłka została doręczona, tj. we Francji. W drodze prowadzonego śledztwa nie udało się ustalić sprawcy przestępstwa, o czym Wnioskodawca został powiadomiony pisemnie w postanowieniu o umorzeniu śledztwa. Prowadzone postępowanie nie doprowadziło również do odzyskania utraconego towaru lub jego równowartości. W obecnej chwili wydaje się mało prawdopodobne odzyskanie utraconego towaru lub otrzymanie rekompensaty za poniesioną stratę.

Wnioskodawca bezskutecznie dochodził od przewoźnika uznania reklamacji i wypłaty odszkodowania z tytułu nienależytego wykonania usługi transportowej. Wnioskodawca w dobrej wierze zaliczył wartość sprzedaży do przychodów podatkowych danego miesiąca i dysponując wymaganymi dokumentami wykazał w deklaracji VAT transakcję jako dostawę wewnątrzwspólnotową. Stosownie do treści przepisu art. 42 ustawy o VAT, WDT - transakcja sprzedaży opodatkowana została stawką 0% według spełnionych wymogów:

• firma dokonała dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i podała ten numer oraz swój numer VAT UE na fakturze stwierdzającej dostawę towarów,
• firma posiadała w swojej dokumentacji dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika potwierdzające, że towary wywiezione zostały z terytorium kraju i dostarczone do miejsca przeznaczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane zdarzenie, w wyniku którego nastąpiło wyłudzenie towaru, nie powinno być traktowane jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, z uwagi na nie spełnienie wymogów art. 13 pkt 2 ust 1 ustawy o VAT. Do faktycznej sprzedaży towaru nie doszło, a jedynym nabywcą towarów jest niezidentyfikowany sprawca kradzieży.

Firma Wnioskodawcy nie dysponuje oryginałem faktury sprzedaży, ponieważ oryginał wpadł w ręce oszustów wraz ze skradzionym towarem. Brak oryginału nie upoważnia do anulowania wystawionej faktury.

Mając na uwadze, że faktura sprzedaży nie dokumentuje zdarzenia gospodarczego, gdyż do sprzedaży nie doszło, Wnioskodawca stwierdza, że prawidłowym będzie wystawienie faktury korygującej sprzedaż i skorygowanie deklaracji pierwotnej VAT-7 w pozycji „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów” o wartość wykazanej sprzedaży na minus.

Zaistniałe zdarzenie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz nie powinno zostać wykazane w deklaracji VAT-7 oraz VAT-UE.

W dniu 04.01.2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną znak IPPP3/443-991/10-2/KT, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu wydanej interpretacji wskazano, że transakcja, będąca przedmiotem wniosku, spełnia warunki do uznania jej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Doszło bowiem do wywozu towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonej w art. 7 (dostawa towarów) na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dostawa ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, należy więc wykazać przedmiotową transakcję w deklaracji VAT-7 oraz informacji podsumowującej VAT-UE. Jednakże, pomimo, iż transakcja faktycznie miała miejsce, Podatnik nie dysponuje dowodami potwierdzającymi dostarczenie towaru do właściwego nabywcy, zatem nie została wypełniona przesłanka, o której mowa w przepisie art. 42 ust. 1 pkt 2, warunkująca prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT. Tym samym transakcja podlega opodatkowaniu według stawki 22% VAT.

Organ stwierdził też, że nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 6 pkt 2 ustawy, tj. że nie wypełnione zostały w opisywanej sprawie przesłanki do uznania transakcji za czynność nie mogącą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Powyższa interpretacja była przedmiotem skargi, złożonej przez Wnioskodawcę.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Lu 264/11, uchylono zaskarżoną interpretację.

Sąd zauważył, iż poza sporem jest, że w marcu 2010 r. firma skarżącego dokonała sprzedaży towaru na rzecz nabywcy z Francji zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych i transakcja powinna być uznana za wspólnotową dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podkreślił też, że okoliczność, iż towar po opuszczeniu terytorium Polski został skradziony, czego dowodzić mogą np. protokoły policyjne potwierdzające, że do kradzieży doszło za granicą, nie wyklucza uznania transakcji za dostawę wewnątrzwspólnotową.

Jednocześnie, Sąd uznał, że interpretacja nie jest zgodna z prawem, gdyż została wydana z naruszeniem przepisu art. 42 ust. 1 tej ustawy, bowiem stanowisko Organu nie uwzględnia całej normatywnej treści tej regulacji, której nie sposób odczytywać bez uwzględnienia treści jego ust. 3 i ust. 11. Sąd podzielił w tym względzie pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w uchwale składu 7 sędziów z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, że w świetle art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Jeżeli więc w przedmiotowej sprawie skarżący dysponuje dowodami w postaci protokołów policyjnych, z których wynika, że towar został skradziony poza terytorium kraju oraz spełnia pozostałe warunki określone w art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług, to w takiej sytuacji nie można podważać jego prawa do zastosowania stawki 0%, pomimo braku potwierdzenia odbioru towaru przez nabywcę.

Ww. rozstrzygnięcie było przedmiotem skargi kasacyjnej Ministra Finansów. Wyrokiem z dni...