Oddelegowanie pracowników tymczasowych a obowiązki płatnika PIT

Pytanie podatnika: Czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek obliczenia, poboru i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych do organu podatkowego w Polsce od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom z tytułu pracy najemnej wykonywanej we Francji u francuskiego pracodawcy użytkownika w stosunku do wszystkich pracowników delegowanych, bez względu na to czy przekroczą, czy nie przekroczą okres 183 dni pobytu na terenie Francji?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 7 listopada 2016 r. (data otrzymania 10 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z oddelegowania do pracy we Francji pracowników tymczasowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z oddelegowania do pracy we Francji pracowników tymczasowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca prowadzi działalność jako agencja pracy tymczasowej. W ramach prowadzonej działalności zatrudnia pracowników i oddelegowuje ich do pracy na terenie Francji. Wnioskodawca zawiera z pracownikami tymczasowymi umowy na czas określony o pracę tymczasową oraz dopełnia inne obowiązki, które na agencję pracy tymczasowej nakłada ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Pracownicy są zatrudniani od 1-go dnia pracy tylko i wyłącznie w celach oddelegowania ich do pracodawcy użytkownika francuskiego.

Warunki zatrudnienia regulują umowy o pracę, akty wewnątrzzakładowe Wnioskodawcy oraz przepisy prawa pracy. Wnioskodawca zawiera umowy z pracodawcami użytkownikami, którymi są podmioty mające siedziby we Francji. Przedmiotem umów jest zapewnienie pracodawcom użytkownikom pracowników tymczasowych, za umówionym przez strony wynagrodzeniem.

Praca jest wykonywana w miejscach wskazanych przez pracodawców użytkowników, tj. na terenie Francji. Pracodawcy użytkownicy zobowiązani są do wykonania ciążących na nich obowiązków pracodawcy użytkownika, zgodnie z ustawą o zatrudnianiu pracowników tymczasowych i innych obowiązujących przepisów prawa.

Pracownicy delegowani do pracy u pracodawców użytkowników na terenie Francji mają miejsca zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca nie kontroluje w jakim kraju pracownicy przebywają w dni wolne od pracy (np. soboty, niedziele, urlopy, święta, okresy choroby). Wnioskodawca nie wymaga od pracowników oświadczeń co do ilości dni pobytu we Francji. Wnioskodawca nie posiada na terenie Francji zakładu lub stałej placówki.

Praca we Francji wykonywana jest pod kierownictwem i kontrolą pracodawcy użytkownika. Czas pracy jest ewidencjonowany przez pracodawcę użytkownika. Materiały i narzędzia do pracy dostarczane są przez pracodawcę użytkownika. Pracodawca użytkownik zapewnia pracownikom odpowiednie szkolenia w zakresie wykonywanej pracy. Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności za wydajność i wyniki pracy pracowników tymczasowych.

Pracownicy tymczasowi otrzymują wynagrodzenie od agencji pracy tymczasowej, tj. od Wnioskodawcy, przy czym jest ono naliczane na podstawie ewidencji godzin monitorowanych, ewidencjonowanych i zatwierdzonych przez pracodawcę użytkownika. Pracownicy tymczasowi nie otrzymują świadczeń od pracodawców użytkowników. Wnioskodawca nie zatrudnia osób z Polski do bezpośredniego nadzorowania pracy pracowników oddelegowanych.

Wnioskodawca delegując pracowników nie ma całkowitej pewności, którzy pracownicy przekroczą 183 dni pobytu we Francji z reguły dlatego, iż to kontrahent francuski decyduje o ponownym zatrudnieniu lub przedłużeniu obecnej umowy o pracę – jeśli pracownik wywiązuje się w sposób satysfakcjonujący ze swych obowiązków.

Do chwili obecnej Spółka odprowadzała zaliczki na podatek dochodowy do urzędu skarbowego w Polsce, jednakże w świetle licznych interpretacji zasady 183 dni wobec pracowników tymczasowych oddelegowanych do pracy we Francji Spółka uznała, że do zaistniałej sytuacji nie ma zastosowania art. 15 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Francją i nie powinna pobierać zaliczek na podatek dochodowy swoich pracowników do odprowadzenia w Polsce ale będzie odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników delegowanych od 1-go dnia ich pobytu do odpowiedniego biura podatkowego we Francji. Dotyczyć to będzie zarówno pracowników, którzy przekroczą 183 dni pobytu, jak i tych którzy nie przekroczą tego okresu.

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:
Czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek obliczenia, poboru i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych do organu podatkowego w Polsce od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom z tytułu pracy najemnej wykonywanej we Francji u francuskiego pracodawcy użytkownika w stosunku do wszystkich pracowników delegowanych, bez względu na to czy przekroczą, czy nie przekroczą okres 183 dni pobytu na terenie Francji?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za pracę, które pracownicy tymczasowi otrzymują od Wnioskodawcy za pracę wykonywaną we Francji podlega opodatkowaniu na terenie Francji, niezależnie od tego jak długo dany pracownik przebywa we Francji w danym roku podatkowym.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w art. 15 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 20 czerwca 1975 r. Z przepisu tego wynika, że w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga dochody z pracy najemnej wykonywanej we Francji, wówczas osiągnięte za nią wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu we Francji.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie znajduje zastosowania wyjątek opisany w art. 15 ust. 2 tejże umowy, który nakazuje dochody z pracy najemnej opodatkować wyłącznie w miejscu zamieszkania pracownika. Warunkiem zastosowania tego wyjątku jest spełnienie trzech przesłanek (1.) pracownik przebywa w drugim umawiającym się Państwie krócej niż 183 dni w roku podatkowym, (2.) wynagrodzenie wypłacane jest przez pracodawcę, który nie ma siedziby w drugim umawiającym się Państwie, (3.) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub placówkę pracodawcy znajdującą się w drugim umawiającym się Państwie.

Na gruncie powyższych okoliczności uzasadnione jest stanowisko, że wynagrodzenie pracowników Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu we Francji a zatem nie znajduje zastosowania wyjątek od reguły, który pozwalałby na opodatkowanie dochodów pracownika wyłącznie w Polsce.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że – odnosząc się do przesłanki drugiej – występuje w roli pośrednika a nie pracodawcy i nie spełnia równocześnie trzech warunków obligujących Wnioskodawcę do obowiązkowego odprowadzenia zaliczek do polskiego urzędu skarbowego dla pracowników, których pobyt we Francji nie przekroczy 183 dni w roku podatkowym (art. 15 ust. 2 umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku).

Zdaniem Wnioskodawcy, faktycznym pracodawcą (na gruncie konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania) jest pracodawca użytkownik. Dlatego należy uznać, iż warunek określony w art. 15 ust. 2 pkt b) umowy między Rządem Polskiej Rzeczypos...