Obowiązki spadkobiercy: Złożenie deklaracji VAT-7 i sporządzenie remanentu likwidacyjnego

Pytanie podatnika: Mąż Wnioskodawczyni zmarł w październiku 2013 r. Prowadził działalność gospodarczą jednoosobowo. Był podatnikiem podatku VAT. Z powodu śmierci nierozliczone (nie złożone deklaracje VAT-7) zostały miesiące wrzesień i październik 2013 r. Jedynym środkiem trwałym w prowadzonej działalności był samochód dostawczy. Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do sporządzenia remanentu likwidacyjnego, jeśli tak to w jakiej formie? Czy samochód powinien być ujęty w remanencie? Czy ma obowiązek złożenia deklaracji VAT za nierozliczone okresy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 27 marca 2014 r. (data wpływu 27 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku złożenia przez spadkobiercę deklaracji VAT-7 oraz sporządzenia remanentu likwidacyjnego po zmarłym podatniku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku złożenia przez spadkobiercę deklaracji VAT-7 oraz sporządzenia remanentu likwidacyjnego po zmarłym podatniku.

Wniosek został uzupełniony pismem z 27 marca 2014 r. (data wpływu 27 marca 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-165/14/LSz z 27 marca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Mąż Wnioskodawcy zmarł nagle w dniu 18 października 2013 roku. Prowadził działalność gospodarczą jednoosobowo. Rozliczał się na zasadach ogólnych prowadząc samodzielnie książkę przychodów i rozchodów. Był również podatnikiem podatku VAT.

Z powodu śmierci nierozliczone (nie złożone deklaracje VAT-7) zostały miesiące wrzesień i październik 2013 roku. Jedynym środkiem trwałym w prowadzonej działalności był samochód dostawczy VW Caddy rocznik 2001 o przybliżonej wartości rynkowej 5000-6000 złotych. Samochód został zgłoszony jako jedna z rzeczy nabytych w spadku po mężu (w złożonej w US deklaracji SD-Z2). Szczegóły prowadzonej przez męża Wnioskodawcy działalności nie są mu znane, w miejscu jej prowadzenia w T., Wnioskodawca był po raz pierwszy po jego śmierci w dniu 19 października 2013 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzenia remanentu likwidacyjnego, jeśli tak to w jakiej formie? Czy samochód winien być ujęty w remanencie? Czy Wnioskodawca ma obowiązek do złożenia deklaracji VAT za nierozliczone okresy - wrzesień i październik 2013 roku?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest zobowiązany do sporządzenia remanentu likwidacyjnego, gdyż obowiązek jego sporządzenia jest wyłącznie obowiązkiem podatnika. Tak samo Wnioskodawca nie ma obowiązku złożenia deklaracji VAT za nierozliczone okresy - wrzesień i październik 2013 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwana dalej ustawą o VAT, nie precyzuje wprost skutków prawnych związanych ze śmiercią podatnika podatku od towarów i usług, jednakże śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, a więc również zakończeniem występowania podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Podatnikami, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Natomiast zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Zatem, byt prawny podatnika - osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy ustaje z chwilą śmierci.

Organy podatkowe uzyskują informację o śmierci podatnika na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1314 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NIP.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy o NIP, NIP nadany podatnikowi nie przechodzi na następcę prawnego, z wyjątkiem:

1. prze...