Miejsce najmu jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej

Pytanie podatnika: Wnioskodawca wynajmuje dla swoich pracowników mieszkania. Czynsz, który płaci jest refakturowany na podnajemców - pracowników. Czy miejsce najmu należy wpisać w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2 jako miejsce prowadzenia działalności?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku zgłoszenia na druku NIP-2 miejsca najmu jako miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku zgłoszenia na druku NIP-2 miejsca najmu jako miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Teatr wynajmuje dla swoich pracowników mieszkania przy ul. R. Stanowią one własność Województwa i są administrowane przez Zarząd. Specyfika zawodu aktora i sezonowość zawieranych umów (od 1 września do 31 sierpnia następnego roku) wpływa na specyfikę stosunku pracy z aktorami. Zmienność miejsca zatrudnienia jak i zatrudnianie adeptów po szkołach teatralnych wymusza na Teatrze konieczność zapewnienia mieszkania pożądanym aktorom na podstawie umowy najmu na czas trwania stosunku pracy. Teatr jako instytucja artystyczna ma zdolność pozyskania lokali mieszkalnych z zasobów Województwa, tzn. od organizatora Teatru. Dzięki temu Teatr uzyskuje mieszkania, które mają korzystniejsze stawki czynszu niż wolnorynkowe. Czynsz, który Teatr płaci do Województwa za pośrednictwem Zarządu jest refakturowany na podnajemców - aktorów. Stąd też Teatr zawiera umowy najmu tylko w celu pozyskania aktorów i nie osiąga z tego tytułu dochodów. W miejscu najmu nie ma żadnego majątku Teatru i nie przechowuje tam dokumentacji rachunkowej. Całość czynności administracyjnych związanych z podnajmem wykonywana jest w budynku przy ul. N. Przy wypełnianiu zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-2 w celu jego aktualizacji zrodziła się wątpliwość, czy należy wpisać adres R jako miejsce prowadzenia działalności. Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, który definiuje dane podlegające zgłoszeniu identyfikacyjnemu, nie jest wskazane miejsce prowadzenia działalności. Niemniej w formularzu NIP-2 taka rubryka się znajduje. Teatr wskazał w tej rubryce miejsce siedziby, gdzie równocześnie prowadzona jest cała działalność statutowa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy miejsce najmu należy wpisać w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2 jako miejsce prowadzenia działalności?

Zdaniem Wnioskodawcy z analizy art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników wynika, iż zgłoszenie NIP-2 winno zawierać: pełną i skróconą nazwę, formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych. Zdaniem Teatru jest to wyliczenie enumeratywne a nie przykładowe. W opisie pola B-11 formularza NIP-2 znajduje się natomiast informacja, że należy podać adresy wszystkich miejsc prowadzenia działalności. Wobec braku legalnej definicji pojęcia „miejsce prowadzenia działalności” zarówno w ustawie o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 listopada 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1369) można przyjąć, że miejsce prowadzenia działalności gospodarczej powinno posiadać cechy odrębności organizacyjnej, co oznacza, że nie wyszystkie nieruchomości, które znajdują się w posiadaniu należy traktować jako miejsce prowadzenia tej działalności, ale tylko te z nich, gdzie siedzibę mają władze lub inne organy uczestniczące w zarządzaniu lub nadzorowaniu działalności i mające umocowanie do podejmowania decyzji.

Delegacja ustawowa, zawarta w art. 5 ust. 5 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, upoważnia ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia wzorów zgłoszeń identyfikacyjnych obligujące go do wzięcia pod uwagę kompletności przekazywanych danych. Kompletność danych musi być określona z uwzględnieniem i w granicach zakreślonych w art. 5 ust. 3 tej ustawy. W rozporządzeniu w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych zamieszczono regulacje, które nie wynikają z treści upoważnienia z art. 5 ust. 5 cytowanej ustawy. W szczególności nie znajduje umocowania ustawowego wymóg podawania adresów wszystkich miejsc prowadzenia działalności. W art. 5 ust. 3 cytowanej ustawy jest mowa tylko o adresach siedziby i miejscach przechowywania dokumentacji rachunkowej. Zasadne jest więc stwierdzenie, że Minister Finansów w rozporządzeniu z 27 listopada 2012 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych przekroczył upoważnienie ustawowe. W związku z powyższym Teatr uważa, że w zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP-2 nie powinien zgłaszać adresu przy ul. R. jako miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Podobnie wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 października 2010 r. II FSK 891/09 (www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. z 2012 r. poz. 1314, z późn zm.) zwanej dalej „ustawą o NIP”, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Stosownie do art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

W świetle art. 5 ust. 3 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

Natomiast na po...