Anulowanie wystawionych faktur i zwrotu nienależnie zapłaconego VAT

Pytanie podatnika: Czy w oparciu o wyrok sądowy jest możliwe anulowanie wystawionych faktur i zwrot nienależnie zapłaconego podatku od towarów i usług?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 października 2013 r. (data wpływu 9 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 8 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości anulowania wystawionych faktur VAT i zwrotu nienależnie zapłaconego podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z 7 października 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości anulowania wystawionych faktur VAT i zwrotu nienależnie zapłaconego podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 8 stycznia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 27 grudnia 2013 r. znak: IBPP1/443-952/13/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Zakres działalności Wnioskodawcy to między innymi:

• naprawa i konserwacja komputerów i urządzeń peryferyjnych nr PUWiU 95.11 Z,
• pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych nr PUWiU 62.09 Z,
• działalność związana z oprogramowaniem 62.01 Z.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i zgodnie z właściwością miejscową od 1 lutego 2012 r. należy do Drugiego Urzędu Skarbowego w G. Wnioskodawca prowadzi sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT zarówno na rzecz firm oraz na rzecz osób fizycznych.

W dniu 25 marca 2011 r. Wnioskodawca podpisał ze spółką z o.o. umowę o stworzenie aplikacji internetowej zgodnie z wymogami zawartymi w umowie, a także nieodpłatnego i jednorazowego przeniesienia systemu na serwer wskazany przez klienta. Wnioskodawca zobowiązał się do udzielenia klientowi bezterminowej licencji na użytkowanie aplikacji internetowej. Umowa przewidywała wynagrodzenie za wykonanie przedmiotu jej świadczenia w wysokości 8.610,00 zł brutto płatne w 3 ratach.

• zaliczka w kwocie 500,00 zł brutto płatna gotówką w dniu podpisywania umowy,
• 2 rata w kwocie 3.075,00 zł brutto płatna do dnia 11 kwietnia 2011 r.,
• 3 rata w kwocie 5.035,00 zł brutto płatne w terminie 29 kwietnia 2011 r.

Na tę okoliczność zostały wystawione faktury VAT i odprowadzono z nich podatek od towarów i usług. Faktury te Wnioskodawca dostarczył klientowi, który odmówił zapłaty wskazanych w nich należności. Zapłacona została jedynie faktura zaliczkowa w dniu podpisywania umowy. Klient nie ujął nieopłaconych faktur w prowadzonej przez siebie księgowości, ani też nie wykazał ich w deklaracji VAT-7. Po zakończeniu prac Wnioskodawca nie przekazał klientowi kodu źródłowego do wykonanej przez siebie aplikacji internetowej, ponieważ nie została zapłacona jeszcze druga i trzecia faktura, a sam klient nie wskazał serwera na który kod miał zostać zainstalowany. W momencie otrzymania zapłaty za powyższe faktury Wnioskodawca zobowiązał się do przekazania kodu źródłowego zgodnie z umową. Wnioskodawca skierował do klienta wezwanie do zapłaty należności wynikających z wystawionych faktur. Klient odmówił wypłaty żądanej kwoty. W odpowiedzi na wezwanie wskazał, że podczas zawierania umowy Wnioskodawca wprowadził klienta w błąd, stwierdzając, iż korzystanie z G. - bez zgody ich właściciela - w zakresie określonym umową jest dozwolone i zgodne z prawem. Klient poinformował Wnioskodawcę, iż skierował pismo do G. celem wyjaśnienia wątpliwości. W związku z tym wszystkie działania związane z umową strony uzgodniły, że dalsze ewentualne działania zmierzające do rozwiązania, zmiany lub kontynuacji umowy zostaną podjęte po otrzymaniu odpowiedzi z G. Spółka nadal tej odpowiedzi nie otrzymała, więc wezwanie do zapłaty odczytała jako niezrozumiałe.

Klient uznał, że faktury zostały wystawione przez Wnioskodawcę bezpodstawnie.

Z uwagi na brak zapłaty powyższych należności Wnioskodawca wystąpił na drogę sądową przeciwko klientowi o nakaz zapłaty za wykonaną usługę.

W dniu 13 czerwca 2012 r. został ogłoszony wyrok w imieniu R.P. sygnatura akt nr ... upr., który to wskazał, że umowa pomiędzy Wnioskodawcą, a klientem firmą-spółką z o.o. z 25 marca 2011 r. nie została ważnie zawarta, gdyż osoba, z którą umowa została podpisana nie dysponowała umocowaniem do zawarcia umowy. Ponadto, Sąd stwierdził, że usługa przez Wnioskodawcę nie została w pełni wykonana, ponieważ nie przekazano klientowi kodu źródłowego do wykonanej aplikacji internetowej.

Na podstawie zawartej 25 marca 2011 r. umowy o stworzenie aplikacji internetowej w oparciu o § 6 pkt e) ppkt 1 została wystawiona faktura VAT 9/3/11 na kwotę 500,00 zł brutto, jako zaliczka na poczet realizacji dalszej części umowy. Zaliczkę Wnioskodawca otrzymał od Pana G. W.

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług z zaliczki został naliczony podatek należny i ujęty w deklaracji VAT-7 za miesiąc marzec 2011 r.

W trakcie sprawy Sądowej Prezes Zarządu T. K. w swoich zeznaniach nie potwierdził, że przekazał kwotę 500,00 złotych Panu G. W., aby w jego imieniu przekazał ją, jako zaliczkę na realizację umowy.

Po otrzymaniu wyroku z dnia 13 czerwca 2012 r. sygn. akt ... Wnioskodawca próbował skontaktować się z Panem G. W., lecz on nie był już pracownikiem Spółki P. Sp. z o.o. (obecnie F. S.A.). Powołując się na ustawę o ochronie danych osobowych nie udostępniono Wnioskodawcy jakiegokolwiek kontaktu aby mógł ustalić, komu należy zwrócić zaliczkę, dlatego w miesiącu styczniu 2013 r. kwota 406,50 netto została wprowadzona jako pozostały przychód z działalności gospodarczej do książki przychodów i rozchodów.

Zgodnie z zapisami umowy zostały wystawione następujące faktury za wykonanie poszczególnych etapów prac:

1. faktura VAT 9/3/11 z 31 marca 2011 r. jako zaliczka została wręczona Panu G. W.,
2. faktura VAT 8/4/11 z 28 kwietnia 2011 r. na kwotę 3.075,00 zł brutto została przesłana pocztą,
3. faktura VAT 2/5/11 z 19 maja 2011 r. na kwotę 5.034,99 zł brutto została przesłana pocztą.

Żadna z powyższych faktur nie została zwrócona Wnioskodawcy, dlatego Wnioskodawca posiada tylko kopie wystawionych faktur.

Z wyroku z 13 czerwca 2012 r. sygn. akt ... wynika, że umowa nie została ważnie zawarta ponieważ Pan G. W., który podpisał umowę na stworzenie aplikacji internetowej nie dysponował pełnomocnictwem do reprezentowania spółki P. Spółka z o.o. (obecnie F. S.A.).

Sąd wskazał również, że wierzytelność nie powstała pomimo wystawienia faktur VAT nr 8/4/11 oraz 2/5/11 na drugi i trzeci etap aplikacji internetowej, bo ta jeszcze nie powstała. Zgodnie z wyrokiem sądu „z powodu braku materialnej identyfikacji wierzytelność stoi na przeszkodzie uczynienia jej przedmiotem przelewu”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji i w oparciu o wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej jest możliwe anulowanie wystawionych faktur i zwrot nienależnie zapłaconego podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w jego ocenie oraz w oparciu o wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca powinien anulować wystawione dla firmy - Sp. z o.o. faktury i skorygować deklaracje VAT-7 za miesiące w których wystawione były faktury. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanych dalej podatkiem podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a zgodnie z art. 19 ust. 1 przywołanej ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. Usługa nie została przez Wnioskodawcę w pełni wykonana, ponieważ nie przekazano klientowi kodu źródłowego do wykonanej aplikacji internetowej, a jednocześnie klient nie ujął wystawionych przez Wnioskodawcę faktur w swojej ewidencji i nie odliczył podatku VAT naliczonego.

W trakcie 2011 r. nie wystąpił podatek dochodowy w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) - art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Z kolei obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy o VAT obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższe przepisy formułują zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje w dniu wydania towaru lub wykonania usługi, natomiast jeżeli dostawa towarów lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone wystawioną fakturą obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury, ale nie później niż siódmego dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W oparciu o art. 29 ust. 1 ustawy obowiązujący do 31 grudnia 2013 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należne...