Moment zaliczenia do KUP wydatku na wynagrodzenie za usługę factoringu

Pytanie podatnika: Czy wydatki związane z zawarciem umowy factoringu stanowią koszty bezpośrednio czy też pośrednio związane z uzyskaniem przychodu i czy można zaliczyć je w ciężar kosztów uzyskania przychodu 2006 r.?

DECYZJA

Na podstawie art. 233 i art. 239 w związku z art. 14b § 5 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 13.06.2007 r. na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 06.06.2007 r., Nr 1471/DPR2/423-37/07/JB/2 w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, orzeka odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 06.06.2007r., Nr 1471/DPR2/423-37/07/JB/2.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 09.03.2007 r. Spółka „L” wystąpiła w trybie art. 14a §1 Ordynacji Podatkowej z wnioskiem do Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w dniu 27.12.2006 r. zawarła umowę sprzedaży na raty, nieruchomości składającej się z prawa własności budynku oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu w Warszawie. Uzgodniona cena sprzedaży netto wyniosła 23,5 mln zł. Wydanie nieruchomości nastąpiło w tym samym dniu i w dniu tym „L” otrzymał pierwszą ratę ceny sprzedaży w wysokości 3,83 mln zł plus VAT. Pozostałą kwotę Spółka otrzyma zgodnie z zawartą umową w ciągu 4 kolejnych lat w równych ratach, po 4,9175 mln zł netto każda.

Sprzedaż nieruchomości była możliwa jedynie dzięki rozłożeniu kupującemu ceny na raty na okres 4 lat, gdyż nie był on w stanie zapłacić w chwili zawarcia umowy całej ceny sprzedaży.

Ze względu jednak na rozłożenie kupującemu ceny na raty, Spółka po sprzedaży nie mogła spłacić pożyczek zaciągniętych na zakup nieruchomości. Aby spłacić te pożyczki, służące uprzednio nabyciu nieruchomości i pokryciu innych kosztów związanych z posiadaniem nieruchomości i przygotowaniem jej do sprzedaży, Spółka zdecydowała się skorzystać z usługi factoringu. Po zawarciu umowy factoringu „bez regresu” z bankiem, Spółka otrzymała od banku w ciągu 2 dni od spełnienia warunków umowy kwotę równą pozostałej do zapłaty cenie sprzedaży, zaś bank przejął inkaso niezapłaconych rat ceny sprzedaży. Spółka dzięki temu mogła spłacić pożyczki na zakup nieruchomości. Z tytułu usługi factoringu Spółka zapłaciła na rzecz banku w dniu 1 marca 2007 r. uzgodnione wynagrodzenie.
Spółka do dnia zapłaty wynagrodzenia za factoring i otrzymania stosownej faktury VAT od banku nie zamknęła ksiąg rachunkowych za rok 2006. Spółka uznała wobec zawarcia umowy sprzedaży w dniu 27.12.2006 roku całą cenę sprzedaży za przychód roku 2006. Ze względu na bezpośredni związek zapłaconego wynagrodzenia za factoring z przychodem ze sprzedaży Spółka zgodnie z ustawą o rachunkowości zaksięgowała je jako rachunkowy koszt roku 2006.

W związku z powyższym Spółka zwróciła do Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z zapytaniem, czy powinna uwzględnić przychód ze sprzedaży oraz poniesione koszty w rozliczeniu za rok 2006.

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie odnosząc się do postawionego przez podatnika we wniosku pytania dotyczącego momentu zaliczenia poniesionego wydatku na wynagrodzenie wypłacone faktorowi do kosztów uzyskania przychodów wydał w dniu 06.06.2007r. postanowienie nr 1471/DPR2/423-37/07/JB/2, w którym to uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu postanowienia Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wskazał, iż bez wątpienia koszty wynagrodzenia dla banku (faktora), wynikające z zawartej umowy factoringu, spełniają przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Wydatki te poniesione zostały w celu uzyskania przychodów i jednocześnie nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. Organ I instancji nie zgodził się jednak z poglądem Podatnika, iż koszty te mają bezpośredni związek z uzyskanym przez Spółkę przychodem ze sprzedaży nieruchomości. W ocenie Naczelnika koszt poniesiony na zapłatę wynagrodzenia dla faktora nie jest związany z przychodem ze sprzedaży nieruchomości, lecz stanowi koszt zawarcia umowy factoringu, która jest niezależna od umowy sprzedaży nieruchomo...