System sprzedaży oleju opałowego doprowadza do bankructw firm

Interpelacja nr 23519 do ministra finansów w sprawie naliczania podatku akcyzowego przy sprzedaży paliwa stałego, tj. oleju opałowego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej

Szanowny Panie Ministrze! Do naszych biur poselskich napływają informacje w sprawie zobowiązań podatkowych nakładanych na podmioty prowadzące sprzedaż paliw, w szczególności oleju opałowego.

Z przekazanych nam informacji wynika, że na masową skalę dochodzi do bankructw spowodowanych nakładaniem zobowiązań podatkowych wskutek kontroli urzędów celnych dotyczących prawidłowości oświadczeń nabywców oleju opałowego, iż olej ten będzie zużyty wyłącznie do celów grzewczych.

Należy stwierdzić, że regulacje obowiązujące w stanie prawnym, tj. przed 1 marca 2009 r., zobowiązywały, podobnie jak w aktualnym stanie prawnym, podatnika sprzedającego wyroby z przeznaczeniem do celów opałowych, przy spełnieniu określonych warunków, do uzyskania od nabywcy oświadczenia o przeznaczeniu nabywanych wyrobów uprawniającym do zastosowania stawek akcyzy właściwych dla olejów przeznaczonych na cele opałowe. Określony został zakres danych, jakie powinny zawierać oświadczenia, a od 15 września 2005 r. również miesięczne zestawienia tych oświadczeń, tryb ich uzyskiwania od nabywców oraz tryb i terminy przekazywania organom podatkowym. Niezachowanie warunków sprzedaży tych wyrobów prawodawca połączył z powstaniem obowiązku podatkowego.

Zgodnie z przepisem art. 88 ust. 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, za użycie paliw opałowych lub olejów napędowych niezgodnie z przeznaczeniem uznaje się również ich posiadanie lub sprzedaż ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw. Ponadto, w myśl art. 88 ust. 5 tej ustawy, za odmierzacz paliw, określony w odrębnych przepisach, uznaje się instalację pomiarową przeznaczoną do tankowania pojazdów silnikowych, małych łodzi i małych samolotów. Organy podatkowe uzasadniają, że jeśli instalacja pomiarowa posiada pompę, licznik litrów, wąż i pistolet (nie posiada licznika ceny ani licznika należności), to jest to wystarczająca podstawa do naliczania podatku akcyzowego.

Pomimo przestrzegania przez sprzedawców powyższych przepisów, organy kontrolujące sprzedawców w przypadku udowodnienia, że nabywca przeznaczył olej opałowy na inny cel aniżeli grzewczy, skutkami naruszenia prawa przez nabywców obciążają sprzedawców.

Obciążenie sprzedawcy odpowiedzialnością (czy to w sposób prawny, czy faktyczny) za to, w jaki sposób nabywca zużyje zakupiony olej opałowy, stoi w oczywisty sposób w rażącej sprzeczności z zasadami państwa prawnego. Nie ma żadnych przesłanek natury prawnej, by wobec braku obowiązku weryfikowania przez sprzedawców prawdziwości danych zawartych w oświadczeniu (w stanie prawnym sprzed 1 marca 2009 r.) nakładać na nich sankcje karnoskarbowe.

Wagę problemu przedstawia również fakt, że na terenie regionu leszczyńskiego oraz lubuskiego wielu przedsiębiorców paliwowych nadal prowadzi sprzedaż oleju opałowego, nie ponosząc z tego tytułu żadnych sankcji prawnych.

W związku z powyższym zwracamy się z następującymi pytaniami do pana ministra:

1. Czy Ministerstwo Finansów dysponuje danymi, jaki odsetek skarg przedsiębiorców na decyzje dyrektorów izb celnych w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym wpływa do sądów administracyjnych i czy są one uwzględniane?

2. Czy w związku z opisaną sytuacją Ministerstwo Finansów posiada informację nt. pozwów składanych przez sprzedawców do sądów powszechnych przeciwko Skarbowi Państwa? Jeżeli tak, to czy sądy powództwa te uwzględniają?

3. Jak pan minister zamierza rozwiązać przedstawiony problem, skoro oficjalne stanowisko potwierdzające, że sprzedawcy nie mieli obowiązku weryfikowania prawdziwości wymaganych oświadczeń nie jest respektowane przez organy celne?

4. Czy faktem jest, że w związku z opisaną syt...